Wat kunnen we met historische zekerheid zeggen over het optreden van Jezus van Nazareth?
Er is een samenvatting gegeven door Sanders van datgene wat we volstrekt zeker weten, datgene wat we met enige zekerheid weten en dan ook nog de categorieën van wat waarschijnlijk is of mogelijk is maar ook een categorie van wat echt is uitgesloten en we hebben het dan over de wijze waarop de geschiedenis van Jezus in de evangelieën en de brieven van het Nieuwe Testament wordt weergegeven. Lees verder
Essentieel voor het Joodse inzicht in het menselijk leven en hoe dat geleid moet worden, is de overtuiging dat de fout van de eerste ouders van de mensheid het menselijke vermogen tot rechtvaardig gedrag niet zodanig in gevaar bracht dat er gesproken kan worden van “erfzonde”, zoals het christendom die opvat. Aangezien mensen voor Joden de vrijheid van hun wil behouden, met de macht om te kiezen tussen goede en kwade neigingen, zijn de morele wetten van de Torah een adequate gids voor het uitoefenen van onze vrijheid. God heeft ons geschapen, heeft ons de vrijheid gegeven om te kiezen en heeft ons een geheel van verheffende verhalen en gedragswetten geopenbaard om ons te leiden in ons leven met God en met elkaar. Lees verder
In de tekst die ik hier in vertaling weergeef, bespreekt David Frankel de uitdagingen van het verzoenen van de Bijbelse verboden tegen mannelijke homoseksuele handelingen in Leviticus met moderne gevoeligheden. Leviticus hoofdstukken 18 en 20 bevatten een opsomming van seksuele verboden, waaronder homoseksuele gemeenschap met mannen, waarbij hoofdstuk 20 de dood als straf voorschrijft. De homosexuele sexualiteit wordt een “toevah” (gruwel) genoemd, wat een theologisch dilemma creëert voor hedendaagse Joden die deze teksten op gespannen voet vinden staan met moderne opvattingen over homoseksualiteit.
David Frankel stelt dat de gangbare interpretaties voorbijgaan aan de duidelijke betekenis van de bijbeltekst, die mannelijke homoseksuele handelingen duidelijk als gruwelen veroordeelt. Hij claimt dat het eerlijker is om te erkennen dat de passages in Leviticus deel uitmaken van een grotere verzameling wetten binnen de Torah, die vaak tegenstrijdige verslagen en bepalingen bevatten.
Hij stelt een “polyfone” lezing van de Torah voor, waarbij de Torah gezien wordt als een bloemlezing van concurrerende juridische claims in plaats van als een consistent wetboek. Deze benadering erkent de tegenstrijdigheden en nodigt lezers uit om de concurrerende claims te evalueren en er een standpunt over in te nemen. Lees verder
Samenvatting:
Het woord “tzav” betekent “bevel” en wordt vaak geassocieerd met macht of dwang. Dit staat in contrast met ons idee van menselijke vrijheid. De commando’s in religieuze teksten worden bekritiseerd door denkers als Marx, Nietzsche en Freud vanwege de beperkingen die ze opleggen aan individuele vrijheid.
Nietzsche’s kritiek richt zich op het idee van de “grootmoedige man”, die zichzelf bevrijdt van religieuze moraliteit door de zelfbevestiging van de wil.
Levinas benadrukt het belang van externe geboden als voorwaarde voor vrijheid, waarbij hij een onderscheid maakt tussen het heilige en het onheilige dat Nietzsche negeert. Hij ziet de ander als altijd de uitzondering, wat met de verantwoordelijkheid van het zelf voor de ander samenhangt.
Urgentie is ook een belangrijk kenmerk van Levinas’ filosofie, waarbij het concept van “belangrijkheid” zelf wordt geanalyseerd. Dit gevoel van urgentie komt ook naar voren in de Talmoedische interpretatie van het woord “tzav”, waarbij de mitzvot (geboden) worden geassocieerd met hechting (aan mensen en situaties). Het rituele gedrag in de Torah wordt geassocieerd met psychologische toestanden, zoals schuldgevoelens en verzoening.
Het vervolg vind je HIER.
