Tikkun Beit Ahavat ha-Torah

Christenen hebben vaak veel respect voor de Joodse interpretatie van de geboden, aangezien het Jodendom de oorsprong is van deze geboden. Jezus bekritiseerde vaak de farizeeën en schriftgeleerden voor hun wetticisme omdat het de nadruk legde op uiterlijke naleving van regels in plaats van de innerlijke gesteldheid van het hart. Christenen geloven dat ware gehoorzaamheid aan God voortkomt uit een oprecht hart en een persoonlijke relatie met Hem.

Gehoorzaamheid aan Gods geboden moet  vanuit het hart komen. Christenen geloven dat ware gehoorzaamheid niet alleen uiterlijke handelingen inhoudt, maar ook innerlijke houdingen en motivaties. Naast hun morele implicaties worden de geboden ook gezien als geboden met een diepe geestelijke betekenis. Ze worden gezien als leidraad voor gelovigen in hun relatie met God en met anderen, en bevorderen een leven van heiligheid en gehoorzaamheid.

Maar wat zegt Levinas over de aard van Gods geboden?

Het woord tzav betekent “bevel”, zoals in het vers “Beveel Aäron en zijn zonen, en zeg: Dit is de wet van het verhogingsoffer” (Lev. 6:2). De gebiedende wijs wordt, zoals eerder besproken, vaak geassocieerd met de betekenis van kracht of dwang. Als zodanig staat het haaks op ons gevoel van menselijke vrijheid. Omdat de geboden per definitie voorschrijvend zijn en in de gebiedende wijs zijn geschreven, zijn de grootste moderne critici van religie verenigd in hun uiteenlopende kritieken door wat zij samen zien als een aanval op de menselijke vrijheid. Elk van deze critici – Marx, Nietzsche en Freud – is verontrust door de manier waarop religies menselijke samenlevingen en individuen beperken en misleiden. Lees verder →