Categorie: Bijbelstudie

Hosea en zijn tijd

Het boek Hosea is een samenvatting van alles wat de profeet heeft onderwezen in zijn profetische loopbaan die ongeveer 30 à 40 jaar in beslag heeft genomen. Hij leefde in een hele trieste tijd. Hoewel hij de ballingschap van het noordelijke Rijk niet zelf heeft meegemaakt, heeft hij het wel in een profetisch visioen zien aankomen. De oorzaken die er uiteindelijk toe geleid hebben dat zowel het Noord-rijk als het zuidelijke rijk Juda in ballingschap werden gebracht, heeft hij wel duidelijk gezien. Doorgaan met het lezen van “Hosea en zijn tijd”

Zonder besnijdenis toch trouw aan de Torah – commentaar op Nanos

Re-Framing Paul’s Opposition to Erga Nomou as “Rites of a Custom” for Proselyte Conversion Completed by the Synecdoche “Circumcision”

Mark D. Nanos

[NB mijn tekst (RAV) in het blauw, Nanos’ tekst in het zwart.]

Het leek de definitieve oplossing te zijn. De traditionele interpretatie van de uitdrukking “werken van de wet” betekende dat Paulus zich tegen de Torah als geheel had verzet. Christenen waren immers niet langer onder de wet, maar vrij van de wet. Toen kwam het Nieuwe Perspectief op Paulus duidelijk maken dat met deze uitdrukking alleen maar de specifieke geboden en verboden werden bedoeld, die de aparte status van Israël, haar onderscheid tot de volkeren, moesten waarborgen. De “werken van de wet” verwijzen dan naar de besnijdenis, de dieetwetten, de sabbat en de andere joodse feestdagen. Zelfs nog in dit Nieuwe Perspectief lijkt Paulus als een christen te spreken, die al gebroken had met het Joodse religieuze “systeem”. Maar wat nu als met de “werken van de wet” niet de Torah als geheel volgens de standaard interpretatie, maar ook niet de bijzondere aan Israël opgelegde geboden en verboden worden bedoeld? Doorgaan met het lezen van “Zonder besnijdenis toch trouw aan de Torah – commentaar op Nanos”

Jezus en de mondelinge wet (1) – uit mijn dissertatie

Wij moeten ons afvragen wat Jezus’ reactie was op de farizeïsche tradities. Stond Hij werkelijk zo ver af van de manier waarop de Farizeeën de wet uitlegden? We kunnen Jezus niet zomaar identificeren met een vorm van farizeïsme, en de klassieke visie vertelt ons dat Jezus zich verzette tegen de farizeese uitleg van de Torah. Wij moeten ten minste enkele bewijzen onderzoeken. Doorgaan met het lezen van “Jezus en de mondelinge wet (1) – uit mijn dissertatie”

Bewezen of aangewezen? Rom. 1:1-4 en de kracht van een vooroordeel

Het trinitarisch schema en het triomfantalisme van de Kerk toont zich in de exegese, ook van de brief aan de Romeinen. Ik geef hier een klein voorbeeld daarvan uit Rom. 1:1-4. Staat er nu “bewezen” en betekent “Zoon van God” hier hetzelfde als “God de Zoon”? Of vinden we hier bij Paulus een vorm van adoptianisme, zoals in heel de vroege kerk?

Hypocriet of zelfingenomen? – Lewis Keizer

Hypokritos was een term uit het Griekse theater, die “toneelspeler, aansteller” betekent. Jezus predikte tegen “huichelaars” in het Griekse Nieuwe Testament volgens de klassieke interpretatie, maar er was geen dergelijk Aramese woord.

Waarom? Omdat er bij de Joden geen traditie van theater was, dus geen woord voor “huichelaar” of toneelspeler. Het Griekse woord voor huichelaar in het Nieuwe Testament is een verkeerde vertaling van de Aramese uitdrukking nasa beaf “de neus ophalen,” wat betekent:  de neus ophalen, of op iemand neerkijken, d.w.z. zelfingenomen te zijn. Wanneer de Jezus van het Nieuwe Testament tekeer gaat tegen de farizeeërs uit Judea als huichelaars, is dat christelijke anti-farizeïsche polemiek.

Maar de Farizeeën waren geen huichelaars. Zij beoefenden ijverig wat zij vast geloofden dat rechtvaardig was. Wat de historische Jesjoea verafschuwde was hun zelfingenomen houding dat God hen liefhad en het gewone volk verachtte, gewone mensen. Hij bekritiseerde hen omdat zij nasa beaf, met hun neus neerkeken op gewone mensen.

Lewis Keizer, The Pre-Christian Teachings of Yeshua, p. 92

De verspieders – Likkutei Sichot

 

De Sidra van Sjelach bevat de episode van de verspieders die Mozes uitzond om inlichtingen in te winnen over het land Kanaän. Tien van de twaalf verspieders keerden terug met geringschattende berichten, dat het land weliswaar vruchtbaar was, maar dat de inwoners te sterk waren en hun steden te goed bewaakt om door de Israëlieten verslagen te kunnen worden. Het hele verhaal is doorschoten met moeilijkheden. Hoe konden de verspieders, zo kort na de wonderbaarlijke bevrijding uit Egypte, twijfelen of G-d hun de overwinning zou geven? Hoe kon het moreel van de Israëlieten zo gemakkelijk gebroken worden? Waarom hebben Kaleb en Jozua, de enige getrouwe stemmen onder de verspieders, de onrust niet weggenomen door de grote catalogus van wonderen te noemen waarin het volk getuige was geweest van de macht van G-d? Het is duidelijk dat er een zekere onrust lag onder de oppervlakte van het gedrag van de verspieders. Wat dat was, en hoe het ons kan beïnvloeden, is het onderwerp van deze Sicha. Doorgaan met het lezen van “De verspieders – Likkutei Sichot”