Hoe kunnen we het antisemitisme bestrijden?

Door Kenneth Stern

Het is veel gemakkelijker te beschrijven hoe antisemitisme werkt dan wat ertegen werkt.

Antisemitisme is een haat. In wezen is het een samenzweringstheorie die stelt dat Joden samenzweren om niet-joden kwaad te berokkenen. Zoals de meeste samenzweringstheorieën, biedt het gemakkelijke antwoorden op moeilijke problemen.

Natuurlijk zijn de wereldproblemen zelden eenvoudig. Antisemitisme is dat ook niet, maar soms kiezen we ervoor het te bekijken alsof dat wel zo is, misschien om soortgelijke redenen als waarom antisemieten ook gemakkelijke antwoorden zoeken.

De eerste van de gebruikelijke bromides is Holocausteducatie. Het is zeker belangrijk dat mensen over de Holocaust weten. Maar hoe kan onderwijs over de Wannseeconferentie en de Kristallnacht mensen veranderen wier antisemitisme verband houdt met het feit dat zij zien dat joden met geweren heersen over hun moslimbroeders op de Westelijke Jordaanoever? Of degenen die al goed op de hoogte zijn van de terminologie van de Holocaust en vrolijk gebruik maken van termen als “etnische zuivering” en “genocide” om Israëlische acties te beschrijven die misschien discriminerend zijn, maar zeker niet nazi-achtig?

En hoe zit het met de wet? Wetgeving inzake haatmisdrijven is belangrijk. Wanneer iemand slachtoffer wordt op grond van wie hij is, wordt niet alleen hem schade berokkend, maar ook de gemeenschap waarvan hij deel uitmaakt en de samenleving in haar geheel. Toch hebben we de neiging te veel vertrouwen te stellen in het recht. Sommigen pleiten ervoor om antisemitische gevoelens in juridische termen te definiëren. Onvermijdelijk volgen dan rechtszaken en dreigingen met rechtszaken, gebaseerd op bezwaren tegen uitingen, die het debat veranderen in een debat over vrije meningsuiting. Wanneer het recht op deze manier wordt gebruikt, kan het een zwart gat worden, dat de mogelijkheid wegzuigt om te kijken naar niet-juridische reacties die misschien effectiever zijn.

Dus, wat doen we aan antisemitisme?

Ten eerste moet onze lens breder zijn. Antisemitisme groeit wanneer leiders onze neiging aanwakkeren om een “wij” en een “zij” te definiëren, zelfs als het niet over Joden gaat. De schutter die in 2018 11 mensen doodde in de Tree of Life-synagoge in Pittsburgh schreef kort voor de aanval online dat de Joodse immigrantenhulpgroep HIAS “graag indringers binnenhaalt die onze mensen doden.” Die taal echode president Trump, die had gewaarschuwd voor “indringers” die naar het noorden kwamen. Joden werden geschaad toen de haat tegen anderen werd aangewakkerd. En terwijl vrijwel iedereen het bloedbad in de Tree of Life als een daad van antisemitisme zag, wie zou de schietpartij op Mexicanen en Mexicaans-Amerikanen bij de Walmart in El Paso het jaar daarop antisemitisch noemen? De blanke supremacistische ideologie van de twee schutters was bijna identiek, ze kozen alleen een ander doelwit.

Ten tweede, laten we voorrang geven aan strategieën die de vrije meningsuiting van antisemieten tegen hen keren. Toen neonazi’s in 2017 dreigden met een mars tegen de Joodse gemeenschap in het westen van Montana, beloofden mensen dat als de mars door zou gaan, ze geld zouden doneren aan zaken die de haters verafschuwden, zoals anti-biasonderwijs, haatmisdaadtraining en meer veiligheid voor de Joodse gemeenschap. De neonazi’s werden nu ontmoedigd om te marcheren, de mensen die rechtstreeks bedreigd werden voelden zich gesteund, en mensen over de hele wereld die iets positiefs wilden doen, konden dat doen. (De mars is uiteindelijk nooit doorgegaan).

Ten derde, raak betrokken, persoonlijk en financieel, bij groepen die zich verzetten tegen haat. Nationale organisaties hebben hun plaats, maar je krijgt meer waar voor je geld met lokale groepen die onderzoek doen, programma’s maken en opkomen tegen haat en voor mensenrechten. Groepen als het Montana Human Rights Network, Political Research Associates, en het Western States Center, bijvoorbeeld.

Ten vierde, versterk de democratie. Allerlei soorten haat groeien wanneer democratische instellingen – een vrije pers, onafhankelijke rechtspraak, enzovoort – zwakker zijn. Wanneer iemands burger- of mensenrechten door politiek leiderschap worden bedreigd, zal het antisemitisme waarschijnlijk toenemen.

Ten vijfde, stel institutioneel passende strategieën op. Antisemitisme speelt zich op verschillende plaatsen anders af en effectieve strategieën zullen inspelen op het zelfbeeld van de betreffende instelling en hoe die verbeterd kan worden. Op de campus, bijvoorbeeld, moeten strategieën om antisemitisme te bestrijden erop gericht zijn de academie sterker te maken, kritisch denken en academische vrijheid te bevorderen, en alle studenten te beschermen tegen pesterijen. Zoals een oud Hillel-directeur me eens vertelde: “Als je het over Joden laat gaan, verlies je.”

Ten zesde, vorm coalities. Joodse groepen zouden duurzame coalities moeten vormen met niet-Joodse raciale en religieuze groepen, zowel in de Verenigde Staten als daarbuiten. De georganiseerde Joodse gemeenschap deed dit vroeger meer, en het verval van de intergroepsrelaties heeft zijn tol geëist.

Ten zevende, roep onze eigen mensen. Om antisemitisme effectief te bestrijden, en het tot een verschijnsel van de extremen in plaats van de mainstream te maken, moeten we het onder onze politieke bondgenoten net zo sterk – misschien zelfs sterker – uitroepen als onder onze tegenstanders. Soms ondermijnt de Joodse gemeenschap deze boodschap actief. Zowel ter linker- als ter rechterzijde is het zo dat als een publieke figuur een standpunt inneemt dat wordt gezien als het “juiste” standpunt over Israël, uitspraken die antisemitisme in de hand werken, vaak worden afgezwakt of zelfs genegeerd.

Ten achtste toont de sociale wetenschap aan dat onverdraagzaamheid vermindert wanneer mensen met verschillende achtergronden op zinvolle manieren aan elkaar worden blootgesteld, waardoor een niveau van gezamenlijke identiteit ontstaat. Stimuleer dus nieuwe projecten die dit doel hebben. Stel je een nationaal serviceprogramma voor waarin een Joods kind uit New York, een zwart kind uit Atlanta en een Spaans kind uit Texas werken aan een project met Amerikaanse Indianen. Haal kinderen uit hun comfortzone, laat ze een team vormen met verschillende mensen die ze misschien nooit eerder zijn tegengekomen, en geef ze een missie om een deel van de samenleving te verbeteren – samen.

Tenslotte hebben we meer testbare inspanningen nodig om te begrijpen wat de beste manieren zijn om haat te bestrijden – niet alleen op individueel niveau, maar ook op groeps-, maatschappelijk en politiek niveau. Als het gaat om het bestrijden van antisemitisme tasten we te vaak in het duister. Hoe meer we onderzoek naar antisemitisme aanmoedigen, hoe meer we te weten zullen komen over nieuwe en betere manieren om het te bestrijden. Als we ons blijven richten op het vinden van nieuwe en betere benaderingen, in plaats van ervan uit te gaan dat de gebruikelijke antwoorden zoals holocausteducatie en vervolging van haatmisdrijven zullen volstaan, des te beter zullen we in staat zijn het antisemitisme in de komende decennia onder controle te krijgen.

Vertaald van: https://www.myjewishlearning.com/article/how-to-fight-anti-semitism/