Martin Buber en Emmanuel Levinas waren beide prominente Joodse filosofen die een belangrijke bijdrage leverden aan het denken in de 20e eeuw, vooral op het gebied van de ethiek en de filosofie van interpersoonlijke relaties. Ze hadden echter verschillende benaderingen van deze onderwerpen.
Martin Buber is het meest bekend om zijn filosofie van de dialoog, zoals verwoord in zijn concept van de Ik-Gij relatie. Volgens Buber is echte dialoog niet slechts een uitwisseling van woorden, maar een diepgaande ontmoeting waarbij elke persoon de ander volledig erkent als een heel wezen. In de I-Thou-relatie gaan individuen op een authentieke en diepgaande manier met elkaar om, voorbij de utilitaire of functionele interacties van de Ik-het relatie.
Emmanuel Levinas, aan de andere kant, benadrukte de ethische implicaties van de ontmoeting met de “Ander”. Voor Levinas is de persoonlijke ontmoeting met een ander de oorsprong van ethische verantwoordelijkheid. Hij stelde dat deze ontmoeting asymmetrisch is, wat betekent dat men altijd verantwoordelijk is voor de Ander zonder wederkerigheid te verwachten. De ethiek van Levinas is gebaseerd op het idee dat het zelf fundamenteel in twijfel wordt getrokken en verplicht wordt door de aanwezigheid van de Ander.
Samenvattend: terwijl Buber zich richtte op de wederzijdse en wederkerige aard van de Ik-Gij relatie, benadrukte Levinas de asymmetrie en ethische eis die inherent zijn aan de persoonlijke ontmoeting. Beide filosofen waren het eens over het belang van het erkennen van de ander als persoon, maar ze verschilden in hun karakterisering van de structuur en aard van de intersubjectieve ontmoeting.