De Verklaring van Balfour
De periode van 1916 tot 1918 werd gekenmerkt door belangrijke gebeurtenissen in Jeruzalem en het bredere Midden-Oosten, waaronder de Balfour Verklaring en de Arabische Opstand. Hier vindt u een overzicht:
Jeruzalem 1916-1918: In deze periode maakte Jeruzalem deel uit van het Ottomaanse Rijk, dat in de Eerste Wereldoorlog geallieerd was met Duitsland en Oostenrijk-Hongarije. Het Ottomaanse Rijk had de controle over een groot deel van het Midden-Oosten, waaronder Palestina, waar Jeruzalem ligt.
In 1916 maakten de Britten en Fransen door middel van het Sykes-Picot Akkoord plannen om de gebieden van het Ottomaanse Rijk in het Midden-Oosten na de oorlog in invloedssferen te verdelen. Deze overeenkomst legde de basis voor de uiteindelijke Britse en Franse controle over de regio.
De Balfour Verklaring (1917): In november 1917, tijdens de Eerste Wereldoorlog, gaf de Britse regering de Balfour Verklaring uit. Deze verklaring was een openbare verklaring waarin Britse steun werd betuigd voor de vestiging van een “nationaal tehuis voor het Joodse volk” in Palestina, dat toen deel uitmaakte van het Ottomaanse Rijk.
De Balfour Verklaring was belangrijk omdat het een van de eerste officiële uitingen was van steun van de Britse regering aan het zionisme, de beweging die pleitte voor de vestiging van een Joods thuisland in Palestina. De verklaring werd vernoemd naar Arthur Balfour, de toenmalige Britse minister van Buitenlandse Zaken.
Het is echter belangrijk om op te merken dat de Balfour Verklaring ook een clausule bevatte die stelde dat “niets zal worden gedaan dat de burgerlijke en religieuze rechten van bestaande niet-joodse gemeenschappen in Palestina kan schaden”. Deze clausule was een erkenning van de aanwezigheid en de rechten van de Arabische bevolking in Palestina.