John Howard Yoder: om over na te denken. Waarom vinden wij het schisma tussen jodendom en christendom vanzelfsprekend? En waarom herhalen we zonder nadenken en selectief de passages uit het NT die het beeld van het schisma lijken te ondersteunen?
John Howard Yoder schrijft:
“Wij hebben geleerd dat in plaats van te denken aan “christendom” en “jodendom” als systemen, die oorspronkelijk bestonden in een “normatieve” vorm, en in plaats van te denken aan “christenen” en “joden” in de eerste eeuwen als afzonderlijke gemeenschappen die tegenover elkaar stonden, moeten wij denken aan twee aanvankelijk grotendeels overlappende cirkels.
De cirkel “Kerk” en de cirkel “Jodendom” overlapten elkaar generaties lang, in de personen die wij messiasbelijdende Joden of Joodse christenen kunnen noemen, die minstens gedurende meer dan een eeuw althans in gemeenschap stonden met beide ruimere kringen.
Zij werden niet van elkaar van elkaar gescheiden door het feit dat Jezus als Messias vereerd werd, niet door iemands houden of niet houden van de wet.
De splitsing die uiteindelijk de kringen uit elkaar zou drijven, begon niet in de eerste eeuw maar in de tweede. Zij begon niet als een scheuring tussen de twee grotere kringen maar als een schisma binnen elk van de gemeenschappen.
Mensen als de “apologetische vader” Justinus begonnen de Kerk te verdelen over de kwestie van het respect voor de Joodse cultuur, en sommige rabbijnen begonnen de nozrim (joodse christenen, Nazoreers) te verdrijven die in hun synagogen wilden blijven. “De wig van Justin” wordt gedateerd rond ca. 150; de “wig van de rabbi’s” beantwoordde de belediging minstens een generatie later.
Er is ook niets nieuws onder de zon.
Maar ik had ook begrepen, dat Constantijn de Grote de grootste wig heeft gedreven tussen de Joodse en de heidense gelovige. Maar dat was natuurlijk later. Geef de heidense gelovige een groot kerkgebouw en een geloof vermengd met heidense rituelen en afgodenverering en daarbinnen alle vrijheid om te ‘geloven’ en dan kunnen we ons richten op Jodenvervolging, omdat ze dan van elkaar gescheiden zijn.
Maar je ziet denk ik, dat na 100 jaar na Chr. sowieso allerlei dwaalleren post vatten, omdat de apostelen er dan niet meer zijn.
En juist wie goed gegrond kan zijn in Gods Woord, zal een goede houding kunnen hebben bijvoorbeeld ten aanzien van Joodse mensen, die op een Oudtestamentische manier geloven. En de vraag is dan van mij; konden gelovigen toen ook allemaal lezen?
Hadden zij de Evangeliën en bepaalde brieven ook tot hun beschikking?
Wij boffen maar met genoeg Bijbels in onze kast en dat we zoveel op kunnen slaan en kunnen bestuderen.
Ook toch een zegen om in deze tijd te mogen leven!