Het is maandagavond. De Lijdensweek is begonnen. Christenen bewegen deze week in gedachten door de gebeurtenissen heen van de laatste week van Christus op aarde. Gisteren Palmpasen, vrijdag het sterven van Jezus als het offerlam en dan Paaszondag als de viering van de opstanding van Jezus. Sommigen kennen ook nog Aswoensdag en vieren op Witte Donderdag avondmaal, de avond van het Laatste Avondmaal van Jezus met Zijn discipelen.
Maar is er ook op Maandag iets te vieren dan wel gedenken? Dit is de dag dat joodse gezinnen het lam uitkozen en eventueel aanschaften om te gebruiken voor het Paasoffer. Onwillekeurig komen dan de woorden naar boven die Abraham sprak tegen zijn zoon Isaac: “God zal Zichzelf een brandoffer voorzien mijn zoon.” Het lijkt een ontwijkend antwoord op een dringende vraag vol verbazing. “Waar is het lam voor het brandoffer?” Heeft Isaac zich misschien afgevraagd of hij bedoeld was dat offer te zijn? In de Rabbijnse traditie wordt dat wel gezegd. Het is juist de grote verdienste van Isaac dat hij gewillig met Abraham meegaat in de wetenschap dat hij zijn leven moest prijsgeven. Dat God voor Zichzelf een lam ten brandoffer zou bestemmen was voor hem niet ontwijkend, maar bevestigend. Inderdaad, alleen als het God was die hem, Isaac, tot brandoffer wilde bestemmen, kon hij vrijwillig aanvaarden wat hem zou overkomen.
Is hier geen boeiende parallel te trekken met wat zich afspeelde met Jezus in de Lijdensweek? De worsteling en de aanvaarding: als het Uw wil is, laat dan deze drinkbeker aan Mij voorbij gaan. En: maar niet Mijn wil, maar Uw wil geschiede. Die aanvaarding zie je bij Isaac en hoor je bij Jezus. De worsteling mag je veronderstellen bij Isaac en hoor je bij Jezus. Maar wat volkomen parallel loopt is, dat God Zich Isaac heeft uitverkoren zoals Hij Jezus heeft uitverkoren.
De keuze van het offerlam valt op een maandag. De Heere kiest. Isaac en Jezus gehoorzamen.
Vandaag is het maandag, de dag van de keuze voor het Lam. Wie voor Hem kiest, mag deze reis van vernedering en ondergang met Hem doormaken. Om tenslotte op de zondag met Hem op te staan in een nieuw leven.
Ja, mooie parallel! En de rabbijnse uitleg zou hier dan een voorbeeld kunnen zijn hoe het oude testament het nieuwe verklaart. Aan de andere kant, uit het OT blijkt dat G.d een afkeer van kinderoffers heeft. Ik weet niet hoe ik dat moet rijmen met deze geschiedenis van Abraham en Isaac. Of het moet zijn dat G.d bekende gebruiken uit de omringende volken overneemt, maar er een andere invulling aan geeft. Zo kan je bijvoorbeeld ook de besnijdenis bezien. Eerst is het een lijfelijke besnijdenis, maar dan blijkt het toch om de besnijdenis van hart te gaan.
Ja, mooie parallel! En de rabbijnse uitleg zou hier dan een voorbeeld kunnen zijn hoe het oude testament het nieuwe verklaart. Aan de andere kant, uit het OT blijkt dat G.d een afkeer van kinderoffers heeft. Ik weet niet hoe ik dat moet rijmen met deze geschiedenis van Abraham en Isaac. Of het moet zijn dat G.d bekende gebruiken uit de omringende volken overneemt, maar er een andere invulling aan geeft. Zo kan je bijvoorbeeld ook de besnijdenis bezien. Eerst is het een lijfelijke besnijdenis, maar dan blijkt het toch om de besnijdenis van hart te gaan.