Bijbelbespreking: waarom de kinderdoop?

Geplaatst op 5 januari 2017 door Robbert Veen

Een levendige discussie op de bijbelbespreking van woensdag 4 januari 2017. Waarom de kinderdoop? Zondag 25 van de Catechismus maakt immers duidelijk dat de rechtvaardiging berust op een levendmakend geloof, dat een gave is van de Heilige Geest. Het sacrament van de doop is daarvan het zichtbare teken – namelijk van de toezegging van God om vergeving van zonden te schenken.
Wie deze toezegging en belofte benadrukt komt dan ook uit bij vraag 74: Zal men ook jonge kinderen dopen? Het antwoord is dan JA, omdat deze toezegging ook jonge kinderen geldt. Wie echter benadrukt dat de persoonlijke geloofsbeslissing de conditie is van de doop, zal alleen de volwassendoop overwegen. De vraag is, of we vanuit onze Calvinistische traditie daarin kunnen meegaan – om dus alleen de volwassendoop te accepteren – omdat daarin de eigen werkzaamheid van de mens tezeer wordt benadrukt en de overmacht van God in bekering en geloof uit het zicht raakt.

Dit bericht is geplaatst in bijbelbespreking, BIJBELSTUDIE met de tags , , , . Bookmark de permalink.

2 reacties op Bijbelbespreking: waarom de kinderdoop?

  1. Nanko van Dijk schreef:
    5 januari 2017 om 11:55

    Hallo Robbert,
    Dit is een interessante discussie.
    Want, als ik het goed begrepen heb, ben jij zelf op jonge leeftijd -12 jaar- tot geloof gekomen en heb je als antwoord daarop jezelf laten dopen. Onder welke noemer zou je dit willen brengen: volwassendoop of kinderdoop ?
    En wat te zeggen van hen die de kinderdoop hebben ondergaan maar zich van Jezus en Zijn Heilsboodschap hebben afgekeerd, of daar nooit een keus voor hebben willen maken?

    Beantwoorden
    • Robbert Veen schreef:
      5 januari 2017 om 19:22

      Dag Nanko,

      Ik heb de “volwassendoop” ondergaan – want dat is gewoon een ander woord voor een doop op belijdenis. Kerkelijk was ik dus volwassen omdat ik getuigenis van mijn geloof kon afleggen en belijdenis kon doen.
      Wie gedoopt is als kind, heeft zelf geen belofte afgelegd. Je kunt dus niet zeggen dat zo iemand zich van het geloof heeft afgekeerd, wwant dat geloof heeft hij/zij zelf dan eigenlijk nooit gehad.
      In het kader van de gedachte achter de kinderdoop kun je wel zeggen, dat iemand in de geloofsopvoeding alle kans heeft gekregen het evangelie werkelijk te leren vertaan. De weigering om dat evangelie als “volwassene” te belijden acht ik wel een zware zonde van zo iemand. Er is immers geen enkel excuus voor.
      Dat alles ziet er vanuit de leer van de uitverkiezing toch anders uit: je doopt een kind zonder te weten of de Heere het roepen zal. Dat schept een onduidelijkheid in onze omgang met zo iemand en in onze verwachtingen. Misschien gaan sommigen zich als christenen “gedragen”: terwijl ze innerlijk in hun hart geenszins het geloof belijden. Het leidt tot het “gemengde lichaam”, waarin een christelijke kerk bestaat uit gelovigen en schijngelovigen – en dat alles door de toepassing van de kinderdoop. Ik heb groot respect voor de theologie van de kinderdoop – de nadruk op de belofte en de toezegging van God – maar toch geef ik de voorkeur eraan, dat wij als kerk zouden zeggen dat we de kinderdoop gaan vervangen door een “kinderopdracht”.

      Met hartelijke broedergroet,
      Robbert

      Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *