De tweede grote periode in mijn theologische ontwikkeling is de periode in de Doopsgezinde Broederschap van 1996 – 2005.
Menno Simons en de Amerikaanse Menisten waren voor mij een grote inspiratie, ondanks het feit dat ik hier weinig begrip vond voor mijn waardering voor de joodse traditie. Maar de praktijk van de Nederlandse Menisten was toch duidelijk geheel anders dan die van de geestelijke voorouders. Dat leidde tot de tweede grote breuk in mijn theologische ontwikkeling.