Van Heemstede naar Schagen (en Medemblik) – Theologische Autobiografie #6 (slot)

Dit bericht is geplaatst in Autobiografisch. Bookmark de permalink.

4 reacties op Van Heemstede naar Schagen (en Medemblik) – Theologische Autobiografie #6 (slot)

  1. Jan Luiten schreef:

    Dag Robbert,

    Naar dat er geen enkel kerkgenootschap is, waarin jij je (bijna) volledig in kan vinden. Geloven is toch iets wat je samen doet, God wil een volk. Wij zouden ook allen één moeten zijn. De versnippering, met name op het protestantse erf, is verschrikkelijk.

    Ik zelf ben op dit moment ook geen lid van een kerk. Een aantal jaren geleden heb ik, na heftige strijd, afstand genomen van de Chr. Geref. Kerk, en indirect ook van de GKV en NGK, vanwege de, in mijn ogen, verkeerde interpretatie van de uitverkiezing zoals die is vastgelegd in de Dordtse Leerregels. Op dit moment kom ik om praktische redenen (ik vergaar daar wat inkomen als kerkmusicus) vaak in de Rooms-Katholieke kerk, en ik moet zeggen, zeer tot genoegen, al ben ik er geen lid. De kern van het christelijk geloof is daar toch gewaarborgd. Om het allemaal hanteerbaar te houden, houd ik me, als het om kerkelijke eenheid gaat, op dit voorlopig uitsluitend aan de Apostolische Geloofsbelijdenis. Daarmee is er theologisch meer speelruimte.

    Waar ligt voor jou de charme van het huidige jodendom? Dat is, net als de christendom, behoorlijk divers. Liberaal is vrijzinnig, ultra-orthodox rigide. Maar, ook in het huidige jodendom zullen zaken als rechtvaardiging en vergeving een rol spelen, neem ik aan, en ligt daar dan een soort opening voor jou?

    Ik ben altijd blij joden tegen te komen. Zij zijn het levende bewijs van het verbond dat God met hen gesloten heeft. En, we hebben dezelfde God en het zelfde Oude Testament, dit in tegenstelling tot de Islam. Ook kom ik al enige jaren achtereen (door de contacten van mijn vrouw met joodse gelovigen) heel graag op het jaarlijkse chanoekaconcert in het Concertgebouw, wat een hartstocht en verlangen!

    Je ware ‘ik’ ontdekken is doorgaans een psychologisch verschijnsel, waarmee ik bedoel je echte gevoel ergens bij ontdekken. Ik neem aan dat je dat niet zo bedoeld, bij jou is het waarschijnlijk meer een verstandskwestie. Waar komen jouw uitgebreide en diepgaande verstandelijke overwegingen tot hun recht? Het zou zo maar kunnen, dat je dan nooit een plekje vindt, waar je ‘past’.

    Je keuze voor de Doopsgezinden kan ik wel begrijpen. Vroeger kwam ik nog wel eens in de Singelkerk. Jongelui konden daar hun eigen geloofsbelijdenis opstellen. Dat ging en gaat mij veel te ver, maar buiten de grote stad zijn de doopsgezinden vermoedelijk ook ruimdenkend, maar toch ook behoudender.

    Groet!

    • Robbert Veen schreef:

      Er zijn voor mij een groot aantal redenen om gefascineerd te zijn door het Jodendom van heden en verleden. Natuurlijk in de eerste plaats omdat dit de “moederschoot” van het christendom is geweest. Maar dat zegt nog weinig over de huidige relatie tot het rabbijnse Jodendom. Misschien moet ik me maar even beperken tot de kern ervan. In het Jodendom wordt ernst gemaakt met het liefhebben van God met heel mijn verstand. Die verstandelijke betrokkenheid op God is zoek in de meeste vormen van christendom, waar het doorgaans gaat over gevoel en troost en spektakel. Maar God is Geest, en we moeten Hem leren aanbidden in geest en in waarheid. De rabbijnse literatuur is van deze houding doortrokken. Wat zegt de thora nu precies? De diepe schatten van de Schrift worden daardoor ontdekt en gekoesterd. Op zichzelf ervaar ik dat als een daad van aanbidding, terwijl het tegelijkertijd nadrukkelijk verwijst naar het praktische leven.

      Hoewel de studie van het Jodendom mij weg gevoerd heeft van de traditionele christologie, heeft het mij ook – zo ervaar ik dat althans – dichter bij Jezus gebracht. Wanneer ik de rabbijnen hoor spreken, in de teksten van vroeger, maar ook in die van onze tijd, heb ik het gevoel een collega, een broer maar in ieder geval een verwante van Jezus te horen. Dat gevoel krijg ik niet van charismatische leraren, en zelfs niet bij baptisten, en zeker niet bij mijn hervormde of gereformeerde collega’s.

      Ik ervaar mijn vervreemding van het christendom als een toenadering tot de authentieke persoon van Jezus van Nazareth. Door zijn familie beter te leren kennen, begrijp ik hem, denk ik, beter. En dat geldt ook voor de apostolische schrijvers in het Nieuwe Testament. Voor mij blijkt daaruit dat de uit zijn krachten gegroeide heidense kerk zich zo radicaal van haar joodse wortels heeft losgerukt, dat ze nauwelijks meer verschilt van het heidendom en daarom tegenwoordig roemloos door vergrijzing en secularisatie aan het verdwijnen is.

  2. Jan Luiten schreef:

    Het schisma: dat de Joden de Joodse christenen vervolgden. ‘Bid voor mij dat ik zal worden gered van de ongelovigen in Judea’ schrijft Paulus (Romeinen 15:31). Stephanus werd gestenigd. Het is een van God gegeven schisma: God is barmhartig voor wie hij wil en maakt halsstarrig wie hij wil (Romeinen 9:18). Zoals u God eens ongehoorzaam was (de heidenen, JL), maar door hun ongehoorzaamheid (van de Joden, JL) Gods barmhartigheid hebt ondervonden, zo zijn zij nu ongehoorzaam om door de barmhartigheid die u ondervonden hebt, ook zelf barmhartigheid te ondervinden.

    Het verkeerde schisma: dat christenen, met name die uit de heidenen, zich boven de Joden zijn gaan verheffen. Daar is in de Schrift geen plaats voor. Immers: God blijft hen (de Joden) liefhebben, omdat hij de aartsvaders heeft uitgekozen, de genade die die God schenkt neemt hij nooit terug (Romeinen 11:28,29). En Stephanus bidt: ‘Heer, reken hun deze zonde niet aan’ (Handelingen 7:60). Jezus zegt: ‘bid voor wie u vervolgen’ (Matteus 5:44).

    De brug tussen Joden en christenen is dan dat wij (christenen) op de schouders van de Joden staan. Er is echter geen brug tussen zelfrechtvaardiging en rechtvaardiging in Christus, het thema van de Romeinenbrief. Dat is het eigenlijke schisma.
    Het lijkt mij toe dat als de brieven van Paulus als èèn theologie worden gezien, het hele nieuwe testament instort.

    Bijgevolg hebben de huidige christenen en joden niet dezelfde messiasverwachting: als Jezus nu terug zou komen, kennen de Joden Jezus niet als degene die hun zonden heeft verzoend.

    • Robbert Veen schreef:

      Complexe vragen die een rustige overweging behoeven. Ik zal eens kijken of ik daar in een vlog op terug kan komen. Dank voor je reactie!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *