“Als mensen moeten we rekening houden met deze contingentie en eenheid. Dat kunnen we alleen door het woord. Ik begeef me hier tot een van de gemeenplaatsen van onze tijd. We zijn bovenal sprekende wezens. Ik zal niet ingaan op de grote aandacht die de laatste dertig jaar is besteed aan het analyseren van woord, taal en discours.
Zelf ben ik al veel eerder en zonder het wetenschappelijke apparaat gegrepen door het unieke en onvervangbare karakter van het woord, maar om heel andere redenen: omdat God het woord geschapen heeft, omdat hij zich op unieke wijze door zijn Woord geopenbaard heeft, omdat het vleesgeworden Woord het Woord van de eeuwige God is, omdat de God in wie ik geloof het Woord is. Daarom is elk menselijk woord voor mij beslissend en onvervangbaar. Ik heb elders gewezen op de radicale tegenstelling tussen spreken en zien. Ik zal hier kort over zijn om niet overbodig te zijn. We moeten begrijpen dat beide onmisbaar zijn. Ze behoren tot verschillende orden die we niet met elkaar mogen verwarren. Ze vullen elkaar aan.
Het woord is van de orde van de waarheid; het bevindt zich in de sfeer van de waarheid. Het kan tegelijkertijd ook onwaarheid zijn als het deze waarheid niet spreekt. Voor mij vloeit deze mogelijkheid juist voort uit het feit dat het menselijk woord een antwoord is op het Woord van God. In dit antwoord kan het liegen. Het wordt nooit gedicteerd door Gods Woord. Het heeft zijn eigen autonomie, net als wijzelf, en kan dus dingen zeggen die anders zijn dan wat het hoort in Gods Woord.”
Jacques Ellul