“Een andere belangrijke factor in dit hele proces is wat de goden van de mensen hebben gemaakt. In de naam van religie hebben mensen wrede oorlogen gevoerd. Overtuigd van de waarheid van hun religie hebben ze geprobeerd deze aan anderen op te leggen en hun fouten te overwinnen. Religie heeft altijd verdeeldheid, haat en onbegrip veroorzaakt. Mensen van de ene religie kunnen mensen van een andere religie niet uitstaan. Deze intolerantie is niet alleen verleden tijd. In de naam van de communistische religie zijn miljoenen mensen tot slavernij gebracht en worden oorlogen gevoerd (Afghanistan, Vietnam en Ethiopië). In naam van de moslimreligie vergieten andere oorlogen bloed over de hele wereld (Irak en Iran, Libanon, Soedan) en een invasie van de hele wereld is in voorbereiding.
Wie kan dit allemaal ontkennen als de christelijke religie, de religie van de liefde, net zo slecht is geweest als de rest met haar eigen oorlogen en veroveringen, haar eigen onderdrukking van ketterij met geweld, haar eigen intolerantie en gebrek aan begrip? Dit alles valt niet te ontkennen. En dan is er nog de verschrikkelijke impact die het christendom heeft gehad op de Westerse psyché. Westerlingen hebben geleefd onder de angst voor een oordeel door een angstaanjagende God. Ze zijn schuldig gemaakt door een idee van zonde. Ze hebben door een wereld vol verboden gezworven. Ze zijn gestuit op seksuele taboes. Dit alles heeft rampen met zich meegebracht, want ze hebben overcompensatie gezocht in een drang om te domineren, te veroveren en uit te breiden.”
Jacques Ellul
Vanuit het Christendom is het partij zijn in allerlei strijd eigenlijk niet te begrijpen:
Bijvoorbeeld Gal 5:22: “Maar de vrucht van de Geest is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.”
Helaas weten we uit hedendaagse kerkgeschiedenis in Nederland dat een tekst over het niet spreken van de vrouw in de vergadering ontzettend meer impact kan hebben dan de tekst van Galaten 5.
Een triest toppunt (naar mijn indruk) in deze meningenstrijd in onze tijd is, dat mogelijk blijkt dat een doop door een vrouwelijke predikant niet wordt erkend.
Zelfs binnen de kerken blijven we vechtend met elkaar over de vloer gaan. Onze eigen gelijk (hoe dan ook onderbouwd) gaat in verschillende kwesties helaas gewoon voor.
Wekelijks in de zondagse kerkdienst zitten, is onvoldoende remedie voor onze blinde vlekken. Als het intern een religie (protestantisme) er zo voor staat, welke spanningen en strijdpunten kunnen dan wel niet gaan overheersen in de contacten tussen religies.