Kinderen van de toorn, verstoken van Gods leven

Als kinderen van de toorn, verstoken van Gods leven
ontging ons steeds de rust in deze duistere dreven
Ver van Uw aangezicht, ver van Uw Vaderhart,
Werd ons gemoed steeds meer in zonde en schuld verward,

(Geestelijke liederen 46:2)

We zijn van nature “kinderen van de toorn” zegt Paulus in Efeze 2:3. Het is een voorbeeld van de diagnose in het Nieuwe Testament van onze conditie: als kinderen van Adam dragen we de zonde met ons mee, doen wij de zonde, en staan we veroordeeld vanwege de zonde.

Een deel van de charismatische wereld kiest ervoor deze boodschap te negeren in een poging om de wereld voor zichzelf te winnen. Zonde wordt gereduceerd tot een verlies aan authenticiteit, een gevoel van vervreemding, een gebrek aan succes, en uiteraard, tot ziekte. Een dergelijke diagnose kan de moderne mens blijkbaar nog wel aan. Het evangelie van de charismatische beweging presenteert Jezus als de Heelmeester, die aan het kruis onze ziekten heeft gedragen. God wil, als we maar voldoende geloof hebben, elke nood die we hebben voor ons oplossen. Gelukkig maar dat zij daarvoor allerlei cursussen in de aanbieding hebben.

Wat vroeger een zondaar heette die verlossing nodig had, is nu een mens met een eenvoudig te verhelpen probleem. Het gaat erom zelfvertrouwen te krijgen, zekerheid over je toekomst en genezing, tot een beïnvloeder gemaakt te worden – of tot een Held in het “House of Heroes” van Van der Steen, of tot een “krachtig mens” in de “Shelter” van Giltjes. Is dat NT-ische leer? Ze menen van wel. En de Bijbel buikspreekt het ook. Paulus wil toch zeggen: “mijn geloof wordt in kracht volbracht”, en: “wanneer ik sterk ben, dan ben ik sterk!” En Galaten 2:20 luidt ongetwijfeld: “ik ben met Christus gekruisigd en nu leef ik krachtig voor mijzelf, dankzij mijn geloof in de Zoon van God, die mij onvoorwaardelijk liefheeft zoals ik ben en mijn ziekten heeft gedragen.” Zoek het maar op.

De Bijbelse waarheid is toch anders. Alle mensen zijn dood in hun zonden, verdienen geen verlossing en staan onder de toorn van God. Uiteraard is dat juist in onze body-culture-tijd geen populaire boodschap. Maar het is de voorwaarde van alle verkondiging van het evangelie. Het is een essentiële waarheid. Waarom geloven mensen niet in de Heer Jezus Christus? Waarom is niet iedereen lid van de christelijke kerk? Er kan maar één reden voor zijn, namelijk dat mensen niet inzien dat ze Hem nodig hebben. En ze denken Hem niet nodig te hebben, omdat ze niet inzien dat ze tegenover God zondaars zijn.

Hoe kunnen mensen echter inzien dat ze zondaars zijn tegenover God, als niemand ze uitlegt wat het betekent dat God volmaakt heilig is? Het is nodig te begrijpen dat God Zijn gerechtigheid ook in de vorm van een oordeel moet uitvoeren. Dat de ordening in deze schepping zo door Hem bepaald is dat de zonde tot de dood leidt. Waar dat niet meteen gebeurt, is er een interventie van Gods lankmoedigheid of geduld. Maar het is alleen Gods genade in Christus die iemand definitief kan redden van het oordeel wanneer hij in Christus gelooft – het zondoffer voor de zonde. Mensen weten dit niet. En krijgen het van charismatische evangelisten ook niet te horen. Dat is natuurlijk niet helemaal waar, zegt de charismatische evangelist, het wordt altijd wel ergens tussendoor even genoemd. Maar een leer verkondigen, de consequenties daaruit trekken, de elementen ervan begrijpen, is waarachtig niet hetzelfde als af en toe ernaar verwijzen.

Hoe krijg je dan echter mensen naar de kerk toe? Door ze te vertellen dat ze in hun leven meer, nog veel meer kunnen hebben en meemaken. Genezingen, financiële voorspoed, sociale cohesie, een scherp gevoel van voortreffelijkheid omdat je de ware kerk bent, God zelf elke dag op een podium ziet verschijnen, allemaal redenen om een charismatische gemeente op te zoeken. Daarom kan de charismatische gemeente bloeien, terwijl de christelijke kerk aan het aftakelen is. Dat laatste is echter waarachtiger dan het eerste.

Als je werkelijk gelooft in de redding die door Jezus Christus gebracht is, als je begrijpt wat de dood van Christus inhoudt en wat Hij heeft doorgemaakt door de zonde en schuld van de mensheid te dragen, dan begrijp je uit het karakter van het medicijn, wat de aard van de ziekte moet zijn. Daarom moet een prediking die niet begint bij het besef van zonde en het oordeel van God, niet alleen maar als onjuist worden bestempeld, maar ook als misleidend. Wie zonder besef van zonde Christus in geloof wil aannemen, is volgens de maatstaven van het Nieuwe Testament geen christen. De Heilige Geest, die de wereld overtuigt van zonde, van gerechtigheid en van oordeel, woont niet in zo iemand.

Dit is nu juist een terrein, waar de Protestantse Kerk geroepen is om zich krachtig te verzetten tegen de postmoderne dwaalleer, dat een mens ook zonder zondebesef behouden kan worden.

Dit bericht is geplaatst in Bijbelse Theologie. Bookmark de permalink.

Eén reactie op Kinderen van de toorn, verstoken van Gods leven

  1. Jan Prins schreef:

    Jouw verhaal is hier heel erg goed. Ik zou precies hetzelfde geschreven hebben.
    Bedankt Robbert,

    Jan Prins.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *