Hoe moet deze oorlog gevoerd worden? – Rabbi Manis Friedman

Dit bericht is geplaatst in Autobiografisch, Israël. Bookmark de permalink.

4 reacties op Hoe moet deze oorlog gevoerd worden? – Rabbi Manis Friedman

  1. Jan Luiten schreef:

    Ik heb nog een voorliggende vraag waar ik niet uit kom: hoe legitiem of verstandig is het geweest, dat Ben Gurion in 1948 de staat Israel uitriep? Al sinds decennia voor die tijd kwamen er steeds meer Joden in het Engelse mandaatgebied Palestina wonen. Daardoor ontstonden er spanningen tussen de bestaande bevolking en de nieuwkomers. Na het vertrek van de Engelsen was er geen overheid in Palestina. Heeft Ben Gurion een rechtvaardige stap gedaan (opkomen voor de rechten van de daar inmiddels wonende Joden en het bieden van een thuisland voor de wereldwijd verspreide Joden) of had er toch, ondanks dat de bestaande bewoners de immigranten niet konden accepteren, een dialoog plaats moeten vinden om tot een vreedzame oplossing te komen? In de terugkeer van Joden naar het beloofde land, zit ook nog een andere problematische kant: het oude testament laat zien dat wanneer het volk zich bekeert tot de Heer, er terugkeer mogelijk is, bij afdwaling wacht ballingschap.Er zijn echter nogal wat seculiere Joden in Israel. Hoe dit te bezien?

    • Robbert Veen schreef:

      Om te beginnen:
      “Ben Gurion stichtte de Joodse staat in 1948 omdat hij geloofde dat dit de enige manier was om het overleven en de waardigheid van het Joodse volk veilig te stellen, dat eeuwenlang had geleden onder vervolging en onderdrukking, vooral tijdens de Holocaust. Hij geloofde ook dat het de vervulling was van de zionistische droom om het Joodse thuisland in Palestina te herstellen, dat door de Britse regering was beloofd in de Balfour Verklaring van 1917. Hij geloofde ook dat het een antwoord was op de dringende behoefte van miljoenen Joodse vluchtelingen en overlevenden die na de Tweede Wereldoorlog nergens anders heen konden. Hij geloofde ook dat het een historisch en moreel recht was van het Joodse volk, dat sinds de oudheid een diepe band had met het land Israël.”

      Was het “verstandig”? Op dat moment de enige mogelijkheid. De nieuwkomers werden eigenlijk heel goed ontvangen. Het waren de Arabische staten die coöperatie en samen-leven onmogelijk hebben gemaakt toen zij Israël wilden vernietigen in een oorlog, die tot ieders verbazing door Israël werd gewonnen en als gevolg waarvan bijna 200.000 inwoners van het gebied – officieel burgers van Jordanië voor het grootste deel – moesten vluchten. Omdat deze vluchtelingen niet werden opgenomen in Egypte, Syrië of Jordanië bleven zij de status van vluchtelingen houden totdat ze – ineens – het “Palestijnse volk” werden. Alsof er ooit een Palestijnse staat bestaan had.

      De VN resolutie bepaalde dat er een twee-statenoplossing moest komen, die echter door de “Palestijnen” werd afgewezen waarna opnieuw bloedige opstanden en oorlogen volgden. Vanwege hun veiligheid vond Israel het nodig diverse gebieden te annexeren, en over die gebieden gaat het nu. De ene partij noemt het bezet gebied, de andere partij noemt het veroverd gebied. Duitsland had ook het recht niet na de oorlog Tsjechoslowakije terug te eisen.

      Er is een tekst in Ezechiël die uitdrukt dat Israël in ongeloof terugkeert naar het land en daar pas opnieuw de Heere zal gaan dienen. Moet ik dat voor je opzoeken?

      • Jan Luiten schreef:

        Staat

        De oude gereformeerden zeiden: de overheid is er ‘om der zonde wil’ (de overheid draagt het zwaard niet tevergeefs) en sommigen voegden toe ook ‘om der verlossing wil’. Zelf denk ik dat de overheid een scheppingsgegeven is, wat inhoudt dat er in het paradijs een (centrale, namens God aan de mensen gedelegeerde overheid) had kunnen bestaan. Dit is als opstapje naar het volgende.
        In Genesis 11 is sprake van een (1) volk, dat vanwege de bouw van de Babelse toren over door de Heer over de aarde wordt verspreid. Daar ontstonden de volken met de bijbehorende overheden. In Deuteronomium 32:8 staat het zo: ‘Toen de Allerhoogste aan de volken het erfelijk bezit uitdeelde, toen Hij Adams kinderen van elkaar scheidde, heeft Hij het grondgebied van de volken vastgesteld overeenkomstig het aantal Israëlieten.’ Dat laatste snap ik niet, maar laat ik nu even liggen. Volken hebben dus een zelfbeschikkingsrecht.
        Het vastgestelde grondgebied voor Israel is Kanaan. Het opvallende is dat dat geen onbewoond gebied was, maar bewoond. De bestaande goddeloze inwoners moesten worden verjaagd. En dat is terecht. Het zou vreemd zijn als de Heer genoegen zou hebben moeten nemen met een gebied waar nog plek vrij was. Het is immers Hij tegenover een zondige wereld!
        ‭‭Hier zie je dus een legitieme reden om een volk te verjagen. Maar dan moet Israel wel met de Heer leven. Mijn vraag is natuurlijk, zoals al eerder aangegeven, of er bij het huidige Israel van dat laatste sprake is. Neemt niet weg dat ik de (atheïstische) Ben Gurion wel begrijp als hij de Joden een thuisland wil bieden. Gevoelsmatig zeg ik, ze hebben genoeg geleden. En misschien zit de hand van God er toch achter, soms denk ik van niet, soms van wel. Wat dat laatste betreft doel jij, Robbert, mogelijk op Ezechiel 37, de profetie over hel dal vol dorre beenderen. Vers 8 luidt: Zo zegt de Heere HEERE tegen deze beenderen: Zie, Ik ga geest in u brengen en u zult tot leven komen.’ Wie weet is het een mogelijke uitleg. Maar dan komen we het brede terrein van de de uitleg van veel meer van dergelijke profetieen en het vergt veel meer studie om er in dit stukje iets zinvols over te kunnen zeggen.

        • Robbert Veen schreef:

          Wat wel interessant is – zomaar een brokje van alles wat hier gezegd zou moeten worden – vinden we in Ezechiel 20:42, 43. Eerst in vers 42 de terugkeer – dus in ongeloof – en daarna in vers 43 de ommekeer.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *