Het moeilijke geloof van Abraham – en wij?

MEDITATIE

Er zijn mensen die zeggen dat het makkelijk is “om te geloven.” Dat denken ze, omdat ze menen dat geloof alleen bestaat in het uitspreken van allerlei troostende boodschappen. “God is liefde”-roepen. “De Heere is mijn herder” zingen of zeggen. Zo komt het geloof bij hun over. En dan en verhaal doorvertellen waar niemand wat aan heeft… Makkelijk, niet waar?

Wij weten wel beter. Het leven in en vanuit geloof is helemaal niet zo makkelijk. En het is ook niet bedoeld om makkelijk te zijn. Dat is ook te zien aan de geschiedenis van Abraham die we vinden in het boek Genesis. Dat is een belangrijke bron, want Abraham is de vader van de gelovigen. Zijn leven bevat dus allerlei belangrijke lessen voor ons, die met ons geloof hem zijn nagevolgd. 

Was geloven voor Abraham makkelijk? Was het makkelijker voor hem dan voor ons?

Abraham is een mooi voorbeeld van wat het betekent om als gelovige te leven. Ga maar na. Net als wij leeft hij van de hoop en de verwachting dat God Zijn belofte zal uitvoeren. Hij krijgt niets in handen. Hij trekt in Gods opdracht naar het beloofde land, maar krijgt het niet in bezit. Integendeel, als hij eenmaal in het land is aangekomen trekt hij met zijn kudden door het hele land heen, van noord naar zuid, en gaat uiteindelijk naar Egypte vanwege een hongersnood die ook hem en zijn vrouw treffen. Dan krijgt hij, net als wij een belofte, maar hij moet daar zo lang op wachten dat zijn vrouw en hij maar besluiten om het heft in eigen handen te nemen – zo wordt Hagar de vrouw van Abraham en wordt Ismaël geboren. Het enige stukje land dat Abraham uiteindelijk in bezit krijgt, is het graf van zijn vrouw Sara. Als je het zo op een rijtje zet, is het bepaald geen succesverhaal. 

Toch wordt van deze Abraham iets geweldigs gezegd: “Abraham geloofde God en het werd hem tot gerechtigheid gerekend.” Ondanks alle obstakels en moeilijkheden in zijn leven bleef Abraham vol vertrouwen dat God zou gaan doen wat Hij beloofd had. Daarvoor had hij zeker geen bewijzen, behalve alleen Gods woord. Maar je ziet uit wat voor hout hij gesneden was toen Gods woord tot hem zei dat hij toch zelf een erfgenaam zou krijgen. Hoe zat het dan met zijn geloof? “Hij heeft tegen alles in gehoopt. Hij vertrouwde erop dat hij een “vader van vele volkeren zou worden,” omdat God hem dat gezegd had. Toen de belofte kwam dat Izak geboren zou worden, toen hij al 100 en Sara 90 jaar oud was, verzwakte zijn vertrouwen niet. “Hij heeft aan de belofte van God niet getwijfeld door ongeloof, maar werd gesterkt in het geloof, terwijl hij God de eer gaf.” Zo legt Paulus het geloof van Abraham uit in Romeinen 4. 

En wij? Hoe is het met ons geloof? Ook wij zien niet veel van Gods beloften uitkomen in deze wereld. Het onrecht wordt alleen maar groter lijkt het, en de chaos door Corona lijkt niet meer te verhelpen. Waar is dan Gods Koninkrijk dat wij nu al proberen te dienen? En dan loopt ook de kerk nog eens leeg, hier en overal in Europa. Houden wij nog vast aan de hoop? Aan Gods beloften? Hopen wij “tegen alles in”? Dan zijn we waarachtig kinderen van Abraham, als we niet gaan wanhopen, ongeduldig gaan worden en God verwijten gaan maken. Laten we doen wat Abraham deed: proberen rechtvaardig te leven, elke dag weer, in het volle vertrouwen dat “God machtig is te doen wat beloofd is.”

Dit bericht is geplaatst in Algemeen. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *