https://www.podbean.com/media/share/pb-4hx3g-a3ac63
Verkondiging over Mattheus 3:13-17, “de Zalving van de Ware Koning”
In het OT werd de koning eerst gezalfd door de profeet met olie – symbool van de Heilige Geest. Daarna pas werd hij door het volk bevestigd. Datzelfde patroon dat we ook vinden bij Saul en David, vinden we ook bij de Heer Jezus. Gezalfd door God Zelf met de Heilige Geest in de gedaante van een duif – een offerdier – en dan later de Intocht in Jeruzalem om de bevestiging van het volk te ontvangen. Die kwam er echter niet en in plaats daarvan hebben zij Hem gekruisigd.
Maar deze drievoudige ceremonie van de zalving van de Koning is een opmerkelijk feit aan het begin van het evangelie. de Koning is eerst gelegitimeerd door Zijn herkomst – we vinden dat Mattheus begint met het geslachtsregister van de zoon van David. daarna komt Hij in het vlees, de geschiedenis van de geboorte. Dan laten de wijzen uit het oosten – zij die door hun astrologische kennis en geheime wijsheid koningen in het oosten konden aanstellen of bevestigen – die hun aanbidding betonen aan de nieuw geboren Koning in Bethlehem. Daarna vinden we de bedreiging van de Koning door Herodes en de kindermoord in Bethlehem. De Zoon van God, de ware Koning, wordt “uit Egypte geroepen” en keert pas na de dood van Herodes terug in Israël. Daarna vinden we de aankondiging van de Koning door de laatste profeet van Israël: Johannes de Doper, de voorloper, die het volk oproept de “weg van de Heere rtecht te maken”, zodat de Koning zonder omwegen of kronkelpaden Zijn volk benaderen mag.
In ons gedeelte komt na dertig jaar anonimiteit deze koning voor het voetlicht van de geschiedenis. Hij vereenzelvigt Zich met de mensen die zich willen bekeren, zich willen toewijden aan de komende Messiaanse vorst, en daarom afstand doen van hun verleden en onder belijdenis van hun zonden zich laten dopen. De Heer Jezus verklaart zich in alle nederigheid solidair met hen. Voor deze mensen komt Hij in de eerste plaats, want Zijn koningschap reikt verder dan de uiterlijke omstandigheden. Hij wil niet alleen heersen – zoals een goede Herder – maar ook bevrijden, en dan niet alleen van Romeinse overheersers, maar bovenal van de macht van de zonde en de dood. Om die bevrijder te kunnen zijn moest deze Koning Zijn leven geven als een offerdier.
De Heilige Geest betuigt het door op Hem te rusten. Johanne de Doper getuigt van Hem. En tenslotte klinken de woorden waarmee God uit de hemel geklonken heeft voor duizenden getuigen: Deze is Mijn geliefde Zoon in Wie Ik al Mijn welbehagen heb. Laten we dat niet vergeten: Hij is niet alleen het hoogste, maar ook het enige gezag over ons leven. Hij is de Koning der Koningen, en Hij deelt Zijn gezag met niemand hier op aarde. Zo is Hij zowel onze Koning en Heere, als ook onze Bevrijder en Verlosser. die twee zaken gaan altijd samen. De Heer die ons liefhad en Zichzelf overgaf in de dood is ook de Koning van ons leven die recht heeft op onze gehoorzaamheid.