Vorige week stond het in een Doopsgezind gemeenteblad: “wij kunnen zingen over Israël, omdat Israël een idee is en niet het zelfde als de huidige staat Israël.” Die uitspraak veronderstelde een zorg dat het zingen van Psalmen of andere liederen waarin het gaat over Israël, over Zion of over het beloofde land Kanaän, een soort politieke ondersteuning van de staat Israël zou betekenen. Blijkbaar zijn er mensen die op dit moment de acties van het Israëlische leger in Gaza met verontwaardiging gadeslaan.
Nu valt het niet te ontkennen dat er een verschil is tussen Israël als het joodse volk en Israël als de moderne staat. Ik denk dat de relatie tussen beide eenvoudig kan worden aangeduid: zonder de staat Israël zou het joodse volk aan de genade van de vier omringende Arabische staten zijn overgeleverd. Egypte, Syrië, Libanon, en het in 1948 gevormde Koninkrijk van Jordanië (inclusief de “Westbank”) zouden de joodse vluchtelingen uit de Europese Shoah (niet “Holocaust”) vernietigd hebben. Zonder Israël als staat geen Israël als volk. Daar hoort dan meteen de kanttekening bij, dat Israël als staat dezelfde trekken vertoont als elke andere moderne democratische staat in de wereld. Politiek, met name de noodzaak van overleven, gaat dan altijd boven de moraal.
Betekent dat echter dat Israël een idee is? Dan zou de aanspraak van het joodse volk op het land Israël afgewezen moeten worden. We stappen in dat geval over de (Bijbelse) geschiedenis heen en behandelen ook het joodse volk – het Israël van de Bijbel – als een volk te midden van anderen. Spreken over Israël als een idee, maakt het joodse volk los van de concrete beloften die het in het Oude Testament toch zo nadrukkelijk tegen komt. “En Ik zal u, en uw zaad na u, het land geven waarin u vreemdeling geweest bent, het gehele land Kanaän, tot enige bezitting; en Ik zal hun tot een God zijn (Genesis 17:8). Het zijn de Romeinen die Israël in de Europese ballingschap hebben gevoerd, en het zijn de Britten die de terugkeer van het volk naar het land – waarin op dat moment geen “Palestijnse staat” gevestigd was – hebben mogelijk gemaakt.
Wanneer in de kerk gezongen wordt over Israël, bijvoorbeeld in de Psalmen, is de band tussen het joodse volk en het concrete land Kanaän niet te vermijden. De verlossing van Israël is altijd een letterlijke terugkeer uit de ballingschap, het herstel van de Tempel, het leven binnen de grenzen van het land dat God aan Zijn volk geschonken heeft. Alleen in dat land kan de Thora in volle omvang worden gedaan. In dat land moet de Messias verschijnen, in de stad Jeruzalem zullen de volkeren luisteren naar de Thora.
Maar wat zegt dit over Christenen? Er lijken twee mogelijkheden te zijn. Het ene is de al genoemde vergeestelijking, waarin Israël verdampt tot een heel algemeen idee van een toekomst van vrede en gerechtigheid. Elk land in de wereld hoort in die zin een “Israël” te zijn. Over die toekomst kunnen we zingen. Het andere is het besef, steeds sterker in de laatste tijd, dat we moeten aansluiten bij de concrete beloften die God aan Zijn volk heeft gegeven. Christenen zijn solidair met een concreet volk, met concrete beloften en dus ook een concreet land. Wanneer we dan zingen over het land Israël, bedoelen we inderdaad Kanaän waar het joodse volk nu woont met alle politieke problemen van de laatste 70 jaar.
Laten we duidelijk zijn. Palestina is de Romeinse naam voor een landstreek, waarin Joden en Arabieren wonen. Een deel van de Arabieren leeft onder een eigen gezag zoals in Gaza, en gedeeltelijk tussen Jeruzalem en Jordanië onder het gezag van de Palestijnse Autoriteit van Abbas. Veel Arabieren zijn Israëlische staatsburgers en de meeste van hen leven liever in de open democratische samenleving van Israël – ondanks vormen van discriminatie – dan waar dan ook. Ze hebben stemrecht, er is een Arabische politieke partij, uit hun midden zijn rechters gekozen en er is geen beroep waar ze van zijn uitgesloten.
Het conflict tussen Israëli’s en de Arabieren die zich Palestijnen noemen, is een gevolg van de koloniale politiek van de Britten. De “Palestijnen” hadden een eigen staat in 1948: Jordanië. De zogenaamde Westbank was daar een deel van. Toen het in de (defensieve) oorlog van 1967 werd veroverd door Israël, werd het de facto Israëlisch grondgebied. Ook onder internationaal oorlogsrecht was dat zo. Jordanië heeft echter feitelijk geen gezag uitgeoefend over dat westelijke deel van het land. De enige oplossing voor het conflict ligt daarom in de vreedzame opname van de “Palestijnen” – eigenlijk dus Jordaniërs – binnen de democratische staat Israël, met volle rechten als staatsburger. De tweestatenoplossing is al eens geprobeerd en door de omringende Arabische staten afgewezen. Het is onmogelijk om terug te gaan naar die oplossing. Antisemitisme, Jodenhaat die nu al meer dan 70 jaar onder Arabieren verbreid is, zal die oplossing wel verhinderen. Totdat Messias komt.
Israël is geen idee. Israël is een volk met de belofte van een land van God zelf. Dat loochenen betekent ook de grondslag loochenen van het christendom. Wie over Israël zingt in welke kerk dan ook, bedoelt te zingen over het joodse volk in Kanaän, in het land dat de God van Israël die ook de God van alle christenen is, het heeft beloofd en geschonken.
Israël als moderne staat moet wel doorzetten om Hamas te vernietigen. Het zou een zegen zijn voor de Arabieren in Gaza wanneer dat doel zo snel mogelijk bereikt zou worden. Het terrorisme van Hamas, Hezbollah, El Fatach en al die andere groeperingen, is het voornaamste obstakel in de richting van vrede in het Midden-Oosten. De uitspraak van Golda Meïr is nog steeds waar: wanneer Israël de wapens neerlegt, wordt het vernietigd; wanneer Palestijnen de wapens neerleggen, is er vrede.
Beste heer Kroon
Excuses de laatste regels van mijn reactie zijn slordig.
Maar ik hoop dat de bedoeling wel duidelijk is.
Groet
Bart Sa.ntema
Nee die is totaal onduidelijk. Het spijt me…
Beste heer Kroon
Dank dat u mijn reactie heeft gelezen. Ik hoop dat u de ingesproken reactie van Robbert Veen heeft beluisterd. Hij zegt wat ik ook ongeveer bedoel.
Hierbij wil ik het maar laten
Ik wens u gezegende kerstdagen
Bart Santema
Volgens mij leest dhr Kroon zijn bijbel niet goed.ik wijs hierbij op o.a.
Romeinen 11 :14-22 .
De verleiding om ipv het feitelijk bestaande Israel een mooi idee over vrede en zo als uitgangspunt te nemen en daarmee het bedreigde joodse volk te veroordelen terwijl wij zelf driftig ten strijde trekken tegen de Russen,vindt helaas vele aanhangers. Nederland levert de vleesmolens waar duizenden in vermalen worden terwijl wij tegelijk de oligarchen die aan de Nederlandse gaswinning verdienen uit de wind houden. Misschien wordt het tijd om mattheus 7 :1-5 ook ye leven ipv te lezen.
msschien eerst maar eens mattheus 7 :1-5 moeten leven.
De bijbel moet je niet lezen maar geloven. En de samenhang is belangrijker dan teksten uit zijn verband halen wat u doet. Ik oordeel niet over Israël op zich. Ik heb iets gezegd over de overdreven hipe t.a.v. Israël. Israël wordt belangrijker gemaakt dan Jezus Christus in welke zij niet geloofd hebben. En wij ook niet als ons dat geloof niet gegeven wordt. Ik heb net een lange studie achter de rug over de positie van Israël in de Bijbel. Gelukkig zijn er nog veel gezonde nuchtere Bijbelse theologische inzichten in binnen en buitenland over Israël. Het gaat altijd over een rest in OT en NT die Gods barmhartigheid mogen ervaren. Het Woord van God zegt: Die niet gelooft in de Zone Gods is alrede veroordeeld. Bij ons lijkt het erop dat we papegaaien zijn en napraten wat we gehoord hebben. En oordelen…ja….wie de schoen past…als het over het goed bijbel-lezen gaat.
Toch zal er een grote schare zijn die niemand tellen kan, daar zorgt God voor. En dan gaat het weer over een rest uit alle volkeren. Jood, Griek, Palestijn…Er geloven meer Palestijnen dan Israëlieten op dit moment.
Mijn advies zou zijn: Raadpleeg is een goede theoloog die de andere kant van de medaille benadrukt.Dan komt er hopelijk een gezond tegenwicht. Dat hele Israël gedweep ruikt naar afgoderij en dat is een gruwel voor God Die Zijn Zoon heeft gegeven. Daar gaat het om vanaf de val t/m Openbaringen. En dan nog een aparte Heils-lijn voor Israël…belachelijk toch.
Succes bij het onderzoeken wat echt waarheid is…
Beste heer Kroon
Oprecht heb ik bewondering voor uw inzet om de positie van Israel in de bijbel te bestuderen. Dat u daarbij de Schrift en daarnaast goede theologen hebt geraadpleegd is prijzenswaardig. Ik zou die theologen niet nuchter en gezond noemen als ik u was, dat zijn termen die meer in de medische wetenschappen op hun plaats zijn.
Als ik de indruk heb gewekt dat ik het beter weet dan bied ik mijn excuses aan. Opgrond van ons gemeenschappelijk geloof in de Zoon van God wilde ik u een gedachte ter overweging geven en die u zou kunnen verleiden de worsteling van Paulus met zijn volk in de Romeinenbrief te herlezen speciaal vanuit de door mij geciteerde tekst en ook vanuit het begin rom 9 : 1 e.v
Dat is duidelijk niet gelukt. Ik begrijp dat uw studie naar de plaats van Israel in de bijbel is afgerond en daar geen nuance in is aan te brengen. Rr is gern plaays meer voor het huidige Israel
Toch een kleine overweging.
Volgens mij is een heilshistorische lezing van de bijbel een menselijk schema dat u op de bijbel legt. Ik weet wel dat veel theologen dat doen en het is mooi afgerond en helder maar de bijbel past er niet in volgens mij.
En theologie moet niet nuchter en gezond zijn maar bijbels lijkt mij.
Het lastige van dat heilshistorisch schema is volgens mij namelijk dat het doel van God zou zijn de redding van de groep/gemeente/kerk waartoe ik behoor dat is dan ook mooi afgerond.
Misschien begrijp ik u verkeerd dan mijn excuses.
Het ga u goed .
Bart Santema
@
Nee hoor….reactie is begrijpelijk..Romeinen 9 t/m 11 heb ik inderdaad al goed bestudeerd. Ik zou u wel zeven A viertjes kunnen sturen waarin grondteksten met elkaar vergeleken worden. Er is geen enkele aanleiding om Israël op een voetstuk te zetten. Allen hebben gezondigd/wij ook en derven….ontberen….missen de heerlijkheid van God. God heeft dit gemis willen herstellen in Zijn eeuwige liefde, door Zijn Zoon aan de dood prijs te geven.
Dat is de kern van alles…de grond en het behoud voor allen die Zijn verschijning hebben liefgehad en nog mogen gaan liefhebben, ook Israëlieten zoals ik al zei. Maar die aparte exclusiviteits-gedachte is niet volgens het Woord en alleen maar te geloven dat het anders is.Hie zou God hier over denken? We weten het niet. Maar zal Hij Die Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft menselijkerwijs gesproken…geen verdriet hebben over die hipe van dat trouweloze volk en nog…Discussie heeft daarom ook geen betekenis, soms wel leerzaam, maar dan heb je het wel gehad.
Ik heb een reactie gegeven op het artikel over geestelijk Israël. Zeer uitgebreid. Hebben jullie die gekregen…ik ben hem kwijt
Altijd weer die bekende reactie van de belofte en recht op het beloofde land. Dit is theologisch een armoedige constructie. Terug naar de basis, het Paradijs. Daar ging het al fout. Het resultaat: De mens kwam in een verloren positie terecht. Maar wat doet de barmhartige God. Hij geeft direct de belofte van Zijn Zoon aan Adam en later weer aan Abraham. En zo gaat het de hele bijbel door. Het volk is ontrouw, maar Gods trouw is sterker. En wat doen veel theologen? Het accent valt op Israël i.p.v. op de BELOOFDE ZOON. Er zijn zelfs theologen die Jesaja 53 niet erkennen als de komende MAN van smarten-Jezus Christus. En de Zoon is gekomen en we kennen de geschiedenis. Hij neemt de gestalte van de oude Adam aan als zijnde de nieuwe Adam. In de Opstanding van Jezus Christus vindt er een vereniging plaats tussen alle gelovigen uit alle volkeren incl. Israël en de Palestijnen. Het oude is voorbijgegaan ziet het is alles nieuw geworden. Mogen wij door het geloof in Christus zijn, dan zijn we een nieuwe mens. Dat is de enige troost in leven en in sterven….het eigendom te mogen zijn van Jezus Christus. Dat hele Israël gedoe en geblèr van bijvoorbeeld Maasbach is een slag in het hart van de Vader, Die Zijn Kind heeft gegeven en aan de verlatenheid heeft overgegeven. En dat alles om de breuk te helen voor ons, die in Adam ook door ons veroorzaakt is. Dat is de werkelijkheid. Ik heb niets tegen Israëlieten en Palestijnen of welk volk ook, van welke kleur ook. Allen delen wij dezelfde nood van nature. Weggelopen bij Onze Schepper. Dat is de essentie. Gelukkig komen er theologisch gezien in binnen en buitenland meer nuchtere geluiden van het Evangelie van Gods vrije genade. Weg met die exclusiviteitsgedachten voor Israel. Er is namelijk geen tweede heilslijn.Is ook nergens in de Bijbel te vinden. Geen Jood, geen Griek, geen dienstbare of vrije..God zal zijn alles in allen. En Gods beloften zijn vervuld en Ja en Amen geworden in Christus Jezus.