Het avondmaal spreekt ook over de innige verbinding tussen Christus en de Zijnen. We eten van Zijn vlees en drinken Zijn bloed. Ongelofelijke woorden, want het gaat dan ook niet om een gedachtenis, om een herinnering, maar om het daadwerkelijk zichtbaar maken van de nieuwe levenseenheid die tussen ons en Christus tot stand is gebracht.
“Eten” betekent hier dan ook aannemen, in jezelf opnemen, ermee versmelten. Ons geloof moet God niet op een afstand plaatsen, maar wij moeten – in de kracht van de Heilige Geest – volledig één worden met Christus. Dat is geen mystiek, want het blijft verweven met ons “normale”, alledaagse leven. We krijgen een andere kijk op onszelf, op de wereld, onze naaste, op de toekomst. En vanuit die andere kijk leven we ook op een andere manier.
