Opdat Christus door het geloof in uw harten woning maakt

Zusters en broeders, gemeente van onze Heere Jezus Christus,

Neem mijn leven, laat het, Heer,
toegewijd zijn aan uw eer.
Maak mijn uren en mijn tijd
tot uw lof en dienst bereid.

Hoe komen we zover, dat we dit oprecht kunnen zingen? Wat is er voor nodig dat wij ons leven aan de Heer Jezus toewijden, en dat ons leven strekt tot Zijn eer? Hoe komen we zover dat we alle uren van ons leven bereid zijn om God te loven en te dienen? En misschien nog wel belangrijker, waarom zouden we het eigenlijk willen? Paulus gaat er maar vanuit, dat wie eenmaal christen is geworden, van nature en uit zichzelf ernaar verlangt om zo dicht bij en met Christus te leven.

De voorwaarde is: dat we door de kracht van de Geest Hem liefhebben en gehoorzamen.

Neem mijn wil en maak hem vrij,
dat hij U geheiligd zijn.
Maakt mijn hart tot uw de troon,
dat uw heilige Geest er woon’

In de eerste plaats is er deze voorwaarde die moet worden vervuld. Paulus weet hij zegt dat ook in zijn gebed, dat ze in de allereerste plaats de kracht van de Heilige Geest nodig hebben. Er zijn zoveel obstakels op de weg van ons leven die wij niet kunnen verwijderen, zoveel problemen die wij niet in eigen kracht kunnen oplossen. Zonder de Heilige Geest zal het dan ook niet gaan. Ik denk dat we zonder de kracht van de Geest niet eens werkelijk in staat zijn om dat lied 912 te zingen. Voordat Christus bij ons kan gaan inwonen, woning kan maken, moeten we eerst de kracht van de Geest ervaren. We moeten immers geschikt gemaakt worden om de gastheer te zijn van Christus. Zo zegt Paulus dat in onze passage.

In het evangelie van Johannes vinden we die voorwaarden op een andere manier terug. We moeten Hem liefhebben en gehoorzamen, zegt hij. Hij zegt, dat het nodig is Christus lief te hebben – en als we weten wie Hij is en wat Hij gedaan heeft, is dat eigenlijk ook een natuurlijke zaak.. Maar die liefde voor Christus moet ook blijken uit de gehoorzaamheid aan Zijn geboden. Het gaat zeker niet alleen om gevoel, of om een houding van respect alleen. “Wie mijn geboden heeft en ze bewaart, die is het, die Mij liefheeft.” En als iemand Christus liefheeft, zal de Vader hem liefhebben. Zo ziet Johannes het dus: Christus liefhebben en om die reden Zijn woord bewaren, heeft tot gevolg dat God de Vader ons liefheeft en dan, zegt Johannes, zullen Vader en Zoon “tot hem komen en bij hem wonen.” Niet alleen Christus dus, maar ook God de Vader komt woning maken.

Je zou het zo kunnen samenvatten: door het krachtige werk van de Heilige Geest komt de liefde voor Christus in ons hart. De Heilige Geest maakt ons bereid om de woning van ons leven voor Christus open te stellen. De Geest bereid de verhuizing voor. In de kracht van de Heilige Geest doen wij wat de Heer Jezus van ons vraagt. Zo is er kracht, geloof en gehoorzaamheid in ons leven. Maar dan kan het gaan gebeuren. Wanneer de voorwaarden zijn vervuld, dan kan Christus Zelf in ons hart wonen – in het centrum van ons innerlijk leven, waar verstand, wil en gevoel elkaar raken – Hij kan dan bij ons een woning maken.

Wanneer Christus Zich kan thuisvoelen in ons leven, dan wil God de Vader er ook bij zijn, ons als Zijn kinderen heel nabij zich houden. Vader, Zoon en Heilige Geest willen wonen in ons als gelovige mensen. Dat wil zeggen ze willen dat wij zo leven, dat zij zich bij ons kunnen thuisvoelen, dat er geen obstakels zijn tussen God en ons, dat we de Vader vertrouwen, de Zoon liefhebben en de Geest in ons Zijn werk laten doen.

De realiteit: Christus komt wonen in ons leven

Dat Christus komt wonen in ons leven, betekent ook dat anderen voor Hem plaats moeten maken. De kamers van ons leven worden vaak gebruikt en bezet door gedachten en verlangens, door personen en machten die zijn binnengeslopen, en die we op eigen kracht niet kunnen verjagen. Maar als Hij in ons leven woont, kunnen wij dan nog verering tonen voor andere goden of machten in deze wereld? Kunnen we toelaten dat sommige kamers voor Hem zijn afgesloten? Het is toch ondenkbaar dat Christus in ons hart zou wonen in een aparte kamer, en dat we daarnaast nog een kamer hebben voor ons Egoïsme, of voor Vreemdelingenhaat, of voor een politieke ideologie. Christus vraagt van ons een volkomen en onverdeelde toewijding. Toch denk ik dat het vaak in ons leven zo toegaat, dat er terreinen zijn in ons leven die we op een schuwe manier voor Hem verborgen willen houden. Dat we in het geheim genieten van wat er op sommige terreinen in ons leven gebeurt, en net doen alsof Christus over dat deel van ons leven geen gezag zou hebben.

Er is een verhaaltje van een Engelse predikant uit de 19e eeuw dat dit aardig illustreert. Toen hij nadacht over onze tekst van vandaag, begon hij wat te fantaseren. Stel nu eens dat Christus in mijn leven woont, dacht hij, zodat Jezus in dit huis waarin ik woon een plaats heeft. Hoe zou hij dan zijn intrek nemen? En hij dacht verder: “dan laat ik hem eerst de studeerkamer zien, met mijn bijbels en de boeken die ik lees. Dan staan we samen voor de boekenkast en alles wat in strijd is met Zijn eer zal dan toch weg moeten. En dan wijs ik hem op de twee stoelen in de hoek, en ik beloof Hem dat ik elke dag met Hem zal spreken op die plaats. Dat is mijn plek voor het gebed. En daarna gaan we naar de woonkamer, en dan praten we over mijn omgang met vrienden en familie, hoe ik met mensen spreek als ze bij mij te gast zijn. En ik beloof Hem dat ik Hem niet zal verloochenen in de woonkamer, ongeacht wie er komt.” En zo ging hij met Jezus door alle kamers van zijn woning. Want in alle facetten van zijn leven, in de omgang met zijn vrouw, en de opvoeding van zijn kinderen, in de besteding van zijn vrije tijd, wilde hij dat Jezus zich kon thuis voelen, dat hij in al die activiteiten kon wonen. Maar na verloop van tijd merkte hij, dat hij niet zo vaak in de studeerkamer met Christus sprak als hij beloofd had. En hij merkte dat hij op de zolder allerlei zaken ging opbergen, die hij voor zichzelf wilde houden, en die hij maar liever niet in het licht van Christus wilde beschouwen. Steeds vaker probeerde hij een deel van zijn leven voor Christus af te schermen.

Ziet u wat dat daarmee bedoeld wordt? Het gaat erom dat we Christus liefhebben en Zijn geboden houden. Maar dat betekent ook dat Jezus gezag heeft over alle delen van ons leven, over alle kamers van ons huis. Hij komt niet als een stille gast om in de logeerkamer te worden opgeborgen, want wanneer Hij komt, dan krijgt Hij het gezag over mijn leven, over mijn huis. Alles wat wij hebben is dan van Hem. En onze enige gedachte is nog Hem te dienen. Natuurlijk kunnen we dat niet in eigen kracht. Maar God verandert ons gedrag, door ons innerlijk te veranderen. Hij wil dat we alle kamers in ons leven openen voor Hem die bij ons wonen wil. Wanneer we Hem willen dienen, dan zullen we met Hen moeten bezig zijn. In onze liederen zullen we Hem moeten loven en prijzen. In onze gebeden zoeken we Zijn wil en maken we ons los van onze eigen verlangens en ideeën. In het lezen van Gods Woord zoeken en vinden we de stem van God die ons troost maar ook vermaant. Is dat alleen maar hard werken? Vergt dat grote inspanning van onze kant? Of is het voldoende om ons aan de wil van God over te geven, en het Hem te laten doen. Wie God in Zijn leven toelaat, die maakt grote innerlijke wonderen mee. Maar het begint ermee dat wij alles aan Hem toewijden.

Neem mijn zilver en mijn goud,
dat ik niets aan U onthoud.
Maak mijn krachten mijn verstand
tot een werktuig in uw hand.

Het gevolg van de inwoning van Christus

Wanneer we dat doen, rust daar een grote zegen op. Daarom noemt Paulus tenslotte nog de gevolgen van deze inwoning in ons leven van Christus. Wanneer wij Hem de kans geven zich bij ons thuis te voelen, dan kunnen we een enorme groei meemaken in ons geloof. Drie dingen noemt Paulus. In de eerste plaats zal ons inzicht in de waarheid toenemen – we leren de breedte, de lengte, de hoogte en de diepte kennen van het leven. Als we onderwezen zijn door de Schrift, dan wordt heel veel helder.

Het tweede is dat wij daardoor de liefde van Christus beter gaan waarderen en begrijpen. Zeker, die liefde gaat boven alle kennis uit, en toch beginnen we er iets van te begrijpen wanneer Hij zo direct met ons leven verbonden is.

En tenslotte zegt Paulus dat wij vervuld zullen worden tot de hele volheid van God. Ons leven is niet meer leeg en lijkt niet meer zinloos. We hebben zo’n sterke band met Christus en daarmee met God de Vader gekregen, dat we ervaren dat we niets anders meer nodig hebben.

Dan pas, als een bijgedachte, spreekt Paulus de woorden uit over het gebed, die het thema zijn van de kindernevendienst. God is bij machte oneindig veel meer te doen dan wij bidden of beseffen. Als wij Hem toelaten in ons leven, Hem de ruimte geven in alle kamers van het huis van ons leven, als we gebruik maken van Zijn kracht, dan kunnen we verbaasd staan over wat Hij in ons leven doen wil. Maar dan zullen we Hem in geloof en liefde ons eigen leven moeten toewijden.

Laten we ons aansluiten bij dit gebed van Paulus. Laten wij onze God vragen, of Hij ons de kracht van de Heilige Geest wil geven, zodat Christus door het geloof in onze harten woont, opdat wij die weergaloze beloning mogen ontvangen die God er in Zijn genade en liefde mee heeft verbonden. God is niet ver weg in de hemel, Christus is niet door 2000 jaren van tijd van ons gescheiden, hij wil niet alleen op de zondagmorgen het voorwerp van onze aandacht zijn, maar Hij is dicht bij u en mij, zo dichtbij, dat er geen scheidsmuren meer zijn, want Hij wil wonen in ons leven.

Neem ook mijne liefde, Heer,
ik leg voor U haar schatten neer.
Neem mijzelf en voor altijd
ben ik aan U toegewijd.

Amen