https://www.podbean.com/media/share/pb-k8ruz-9eea93
We hebben dit lied van Whittier in twee versies. In het LvK 463 met de melodie van Charles Maker, en als Lied 836 met de melodie van Charles Hubert Parry. Whittier was en Quaker uit de 19e eeuw die vooral de nadruk legde op de stilte als middel om Gods stem te verstaan in het leven. Makers melodie past daar heel goed bij, maar mits goed gezongen is die van Charles Hubert Parry nog mooier.
Opvallend natuurlijk dat de vertaling door J.W. Schulte Nordholt het oorspronkelijke lied enigszins binnen de begaande paden van het Hervormde belijden heeft willen plaatsen, terwijl het origineel eigenlijk een Quaker theologie uitademt. Het is een fraai anti-charismatisch lied, dat vooral uit de ergernis over opwekkingsbewegingen van zijn tijd was voortgekomen. Is het daarom “tijdgebonden”? Of juist weer heel actueel? Dat mag u als hoorder bepalen…