Het Jodendom en het Christendom zijn twee Abrahamitische religies die een vergelijkbare oorsprong hebben, maar verschillende geloofsovertuigingen, praktijken en leringen. Enkele van de belangrijkste verschillen tussen het Jodendom en het Christendom zijn:
– De visie op Jezus:
Het christendom leert dat Jezus de Messias is, de Zoon van God en de tweede persoon van de Drie-eenheid, die stierf voor de zonden van de mensheid en opstond uit de dood.
Het Jodendom verwerpt deze beweringen en beschouwt Jezus als een valse profeet, een Joodse leraar of een voorbereidende figuur voor de ware Messias, afhankelijk van het Joodse perspectief.
– Het beeld van God:
Het christendom leert dat God één is in essentie, maar drie in personen: Vader, Zoon en Heilige Geest. Dit staat bekend als de leer van de Drie-eenheid.
Het Jodendom onderwijst dat God één en ondeelbaar is en verwerpt elke notie van God in menselijke vorm of als een veelheid van personen. Dit staat bekend als de leer van het monotheïsme.
– De visie op de Schrift:
Het christendom erkent de Hebreeuwse Bijbel (door christenen het Oude Testament genoemd) als onderdeel van zijn schriftuurlijke canon, maar voegt ook het Nieuwe Testament toe, dat de geschriften van de apostelen en de vroege kerk bevat.
Het Jodendom accepteert het Nieuwe Testament niet als gezaghebbend of geïnspireerd en beschouwt alleen de Tenach (die de Torah, de Profeten en de Schriften omvat) als zijn heilige schrift.
– De visie op verlossing:
Het christendom leert dat redding een genadegave van God is door geloof in Jezus Christus, die stierf voor de zonden van de mensheid en eeuwig leven biedt aan degenen die in hem geloven.
Het Jodendom leert dat verlossing het resultaat is van Gods verbond met Israël en gehoorzaamheid aan zijn wet, die berouw, gebed en goede daden vereist. Het Jodendom legt geen nadruk op het leven na de dood, maar richt zich meer op het leiden van een rechtvaardig leven in deze wereld.
Vandaar de grote nadruk op de regels van het economisch verkeer, omdat juist daarin gerechtigheid tot stand gebracht wordt. In de woorden van Lévinas:
“Het economische leven is de ontologische ruimte waarin het schepsel verandert in geest – of, als we een terminologie mogen gebruiken die suggestief is geworden, het is de ruimte waarin het vlees zich openstelt voor het Woord. Het idee dat elke relatie een transactie is, dat de relatie met de Ander alleen tot stand kan komen in de mate waarin ze ons op de een of andere manier materieel engageert, en dat daarom alles met rechtvaardigheid moet gebeuren, is er een die tot ware verantwoordelijkheden leidt.”