“Aan dit soort redeneringen moeten we de bevindingen van de wetenschap toevoegen. De historische wetenschap ontleedt de heilige teksten om aan te tonen dat ze niet geïnspireerd zijn, maar ons op zijn best bepaalde menselijke meningen over God geven. Fysica, biologie en astronomie onderzoeken de materie en vinden nergens ook maar het kleinste spoor van een begin dat wijst op het bestaan van iets anders dan materie. het functioneren van het menselijk brein, is er geen plaats voor wonderen. Wonderen als een overtreding van de natuurwetten zijn strikt onmogelijk. Als een wet eenmaal bestaat, dan laat deze geen uitzonderingen toe. Alle verhalen over uitzonderingen zijn legenden of verzinsels. Het belangrijkste punt is echter dat God niet kan handelen. Als hij bestaat, is hij volledig verlamd.
Bovendien is de God van religies radicaal onverenigbaar met onze rede. Religieuze mensen hebben het over waarheid, het absolute, eeuwigheid en almacht, maar wat betekenen zulke woorden? In werkelijkheid betekenen ze helemaal niets voor onze intelligentie en rede – ze hebben letterlijk geen enkele betekenis. Ze hebben geen inhoud voor de rede, voor de wetenschap of zelfs voor de verbeelding. Het bewijs is dat wanneer de heilige teksten over zulke dingen spreken, ze hun toevlucht moeten nemen tot antropomorfismen.
Maar wat zijn goden die boos zijn, die straffen, die belonen, die jaloers zijn, die oorlog voeren of die berouw tonen? Het is gemakkelijk om te zeggen dat dit slechts een manier van spreken is, maar aangezien we op geen enkele andere manier kunnen spreken, heeft het dan wel zin om onze toevlucht te nemen tot zo’n concept van God?
Een belangrijke theologische stroming, die van de negatieve theologie, erkent eerlijk dat we niets over God kunnen weten. God is verborgen, geheim. We kunnen alleen negatief over Hem spreken. We kunnen zeggen wat niet God is, of wat God niet is, maar we kunnen niets meer zeggen. De Christelijke religie lijkt bijzonder kwetsbaar met haar veronderstelde legendarische verslagen en haar verbazingwekkende geloof dat God zichzelf in een mens kon incarneren.
Eeuwenlang hebben theologen geprobeerd te begrijpen wat deze incarnatie zou kunnen betekenen. Ze hebben verschillende interpretatiesystemen bedacht, maar geen enkele is bevredigend. Dus heeft de theologie het probleem opgegeven en in de steek gelaten. De gebruikelijke overgave van christenen wanneer ze vragen niet kunnen beantwoorden is de verklaring: “Het is een mysterie.” Strikt genomen zegt dit voor redelijke mensen niets.”
Jacques Ellul