Kleine meditatie:
Wij zien het heden somber in en de toekomst is bepaald niet rooskleurig en wie weet wat er nog gebeuren zal met onze gezondheid, met het openbare leven, met onze baan en de voorspoed in de wereld. De wereld is donker en zo zien we dat ook, en zo moeten we dat ook zien, maar dat betekent gelukkig niet dat de duisternis volledig is. Het komt er nu op aan om te zoeken naar het “licht van de wereld”, om je af te vragen waar Hij is, namelijk het “waarachtige licht, dat in de wereld komt en iedere mens verlicht” (Joh. 1:9). Van wie wij mogen weten dat de duisternis Hem niet heeft gegrepen.
Het is lastig om Jezus te verbinden met onze huidige duisternis. Wanneer christenen dat proberen te zeggen breekt al gauw een gekrakeel los, omdat ze proberen de geschiedenis te duiden, een zin te geven aan de gebeurtenissen van vandaag. Vanuit het vage beeld dat we doorgaans hebben, dat in de hemel een God op de Troon zit die aan de touwtjes trekt, zelfs wanneer mensen Hem niet gehoorzamen. Aan Wie wij dus alles mogen verwijten wat mensen hier op aarde doen omdat het immers onder Zijn toelating gebeurt. Atheïsten en christenen maken samen een front wanneer ze aan Gods toeschrijven wat uiteindelijk uit de zonde van de mens voortkomt: een wereld van chaos en geweld die onherroepelijk begonnen is en onvermijdelijk voortdendert in haar geschiedenis, omdat ze op een rebellie tegen God en Zijn geboden is gefundeerd.
De staat, de samenleving en de cultuur zijn in een crisis geraakt. In zekere zin komt dat omdat we hechten aan het menselijk leven. Alle maatregelen zijn erop gericht zoveel mogelijk mensen te sparen voor het coronavirus. Alleen in de Verenigde Staten vraagt men zich af, of de afgod van de economie geen bloedige mensenoffers waard is. Als de ouderen het loodje leggen, laten zij tenminste een gezond bedrijfsleven aan hun kinderen achter. Als een generatie zal opgroeien zonder grootouders, dan heeft ze tenminste compensatie in de weelde die ze mag behouden en niet hoeft te verliezen. Het is waarachtig een terugkeer van de Molech die nu het offer van de ouders vraagt.
De cultuur is in een crisis. En dus niet alleen vanwege een vraagstuk dat de volksgezondheid betreft. De vrijheid van religie komt in het geding, wanneer kerkdiensten worden verboden. Individuele rechten komen in het geding wanneer mensen maandenlang worden verplicht zoveel mogelijk thuis te blijven. Economische rechten komen in het geding, wanneer bepaalde sectoren van het bedrijfsleven worden gesloten, die ondanks alle noodhulp en garanties voor leningen ten onder zullen gaan.
Maar we zijn vergeten dat alle cultuur wordt gebouwd bovenop bijna onzichtbare machten en krachten, zoals de vrouw in Openbaring die rijdt op het Beest. Het is altijd maar een wankel evenwicht. De cultuur, dat wil zeggen de samenleving, de gemeenschap van mensen die de aarde ontgint en bebouwd en een wereld boven op de aarde construeert, blijkt een kwetsbare moeder te zijn. De cultuur is gebouwd op de staat, en de staat wordt gedreven door krachten uit de zee – het beest uit de zee, het beest uit de aarde en de grote Hoer.
De onmacht van onze cultuur wordt in deze tijd door een virus blootgelegd dat met zijn naam een suggestie doet van wat werkelijk de macht heeft. Een wezen zonder cultuur, dat alleen onder een elektronenmicroscoop zichtbaar is, verwoest al onze vanzelfsprekendheden. De onderbuik van de natuur roert zich. Met de macht van een aardbeving te vergelijken. Met meer slachtoffers dan in 20 jaar vielen aan Amerikaanse zijde in de Vietnamoorlog. En dat is dan nog alleen een telling van de geverifieerde slachtoffers van corona.
En dan voegt de christelijke vraagtzich bij de anti-christelijke vraag: waar staat Jezus in dit alles? Maar Hij is in de eerste plaats de trouwe getuige, die gewezen heeft op Gods Koningschap en Zijn gebod voor de schepping. Hij is het Lam Gods dat de zonde van de wereld wegdraagt. En dan is Hij ook de eerstgeborene van de doden, die daarmee aan de hegemonie van de dood een einde maakte. “Dood waar is uw prikkel?” En dan is Hij ook de overste van de koningen van de aarde, hoewel Hij met koningen en prinsen en dictators en minister presidenten in voortdurende strijd gewikkeld is. Omdat zij van alles doen maar niet Zijn wil volgen. Maar denk je in dat deze overste van de koningen Zijn hand van de wereld zou wegtrekken?
Openbaring 16 schetst ons een reeks van zinloze explosies van geweld. Dat is de geschiedenis van een mensheid die het Beest aanbidt, en de Hoer van Babylon dient, en alles en iedereen vertrapt om de gruwelen en onreinheden van de grote Hoer in stand te houden. Dronken als ze is geworden van haar wijn. Dronken van het purper en scharlaken en goud en de edelstenen en parels, en de gouden drinkbeker in haar hand. Zij is de moeder van alle onmenselijke afgoden: de afgoden van het geld, en de vooruitgang, en de eigen natie, en het superieure ras, en de edele blanke beschaving, en de technologie, en de cultuur van het genot.
Wie het Beest heeft aanbeden krijgt zweren aan zijn lijf, en de zee, die onuitputtelijke bron van kracht en macht, ziet er uit als de dood, gevuld met bloed, en gaat dood, verliest al het leven. En de zon, die schijnbaar eeuwige bron van al het goede, verbrandt de mensen met vuur, raakt uit zijn verband los en brengt grote hitte. Tot uiteindelijk de Staten de cultuur zelf in chaos veranderde en er alleen nog maar de ervaring van pijn overblijft, zo ernstig, dat zij op hun tongen gaan kauwen van pijn om de pijn in het lijf te kunnen compenseren.
De chaosmachten verliezen zelfs hun vermogen om zich voor te doen als krachten van het licht springen als kikkers over de wereld, onreine geesten die tekenen doen, verleiden,, en uiteindelijk alle mensen oproepen om het verzet tegen de God van de hemel tot een oorlog te laten uitgroeien. De ultieme van machten en krachten die tot dusver onder de aarde gebleven waren, die in de diepte van de zee opgesloten leken, tot dat zichtbaar werd dat onze cultuur de versiering was bovenop de vleesgeworden onmenselijkheid: het scharlaken rood beest vol namen van lasten en zeven koppen en 10 horens” (Op. 17:3, 4).
En dat alles is verkondiging van Jezus Christus? Ja. Want wat en wie is in staat om deze chaosmacht die ook zichzelf met geweld in nieuwe chaos omzet, te beteugelen? Welk Mens is in staat “het mens”, Babylon, tot de ondergang te brengen? Als er alleen een onderwereld is van verborgen machten van onmenselijkheid, en een bovenwereld met een kwetsbare en oppervlakkige cultuur, die kan dan de ondergang tegenhouden? We hebben een hemel nodig, met een Troonzaal, waaruit engelen tevoorschijn treden met schalen vol oordelen in hun handen. Het alternatief is onvoorstelbaar. Als niet alle geweld uiteindelijk geoordeeld wordt. Als niet elk machtsmisbruik uiteindelijk gestraft wordt. Als de dood niet uiteindelijk wordt opgeheven in de opstanding. Als onrecht niet uiteindelijk wordt rechtgezet, maar wordt toegestaan voor eeuwig een feit te zijn, waar is er dan nog hoop? Dan is er geen uitzicht meer op een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Utopiën zijn de kleuren aan het Beeld van het Beest, net als de Vooruitgang.
Maar Jezus Christus als de trouwe getuige, als de eerstgeborene van de dode en als de overste van de koningen van de aarde, die is ook de Alpha en de Omega. Hij is degene met het scherpe tweesnijdende zwaard die tot het oordeel bevoegd en bekrachtigd is. Hij is de drager van de sleutels van de dood en de Hades. Hij is het Lam dat geslacht is dat in in het midden van de hemelse troonzaal staat als de Leeuw van Juda. Hij die alles verloor en van allen verloren heeft, is de overwinnaar van allen en voor allen. Dat is in alle duisternis het licht dat wij zoeken. Deze belijdenis: “het koninkrijk van de wereld van onze Heer en van zijn Christus is gekomen, en Hij zal regeren tot in alle eeuwigheid” (Op. 11:15).