Zelfs de meest spectaculaire gaven van de Geest in het begin van de kerkgeschiedenis – wonderen, genezingen, spreken in tongen, profetie – hebben oneindig minder waarde dan de meest gewone van de geestelijke gaven. Een genezing verandert niets aan mijn ziel. Een wonder overtuigt mij niet van de waarheid van het evangelie. Iemand horen spreken in de brabbeltaal van een engel, brengt mij niet tot bekering. Zelfs wanneer een profeet accuraat het geslacht van mijn ongeboren kind voorspelt, word ik niet gesticht in mijn geloof en wordt Christus niet groter in mijn hart.
Een waarachtige geestelijke ervaring brengt mij ertoe om alleen God zelf te zien. De aandacht gaat niet uit naar mijzelf of de ervaring die ik doormaak. “Hij moet groter worden; ik moet minder worden.” De hoogste en diepste geestelijke ervaringen zijn verbonden met de heerlijkheid van God zelf. De focus op het spectaculaire en op degenen die dit spectaculaire op het podium weten te brengen, leidt mij weg van wat de Geest eigenlijk wil. En dat is Christus verheerlijken, niets anders.