Moeten nieuwtestamentische christenen wetten uit het Oude Testament gehoorzamen?

Het onderstaande artikel is van Matt Cover, en het Engelse origineel kun je HIER vinden.

Waarom volgen christenen tegenwoordig sommige wetten uit het Oude Testament, maar niet allemaal? Zijn christenen willekeurig in hun omgang met deze wetten, door te kiezen wat hen bevalt en te verwerpen wat hen niet bevalt?

Moeten nieuwtestamentische christenen wetten uit het Oude Testament gehoorzamen?
U vraagt zich misschien af: “Waarom moet ik weten welke wetten uit het Oude Testament vandaag de dag voor mij relevant zijn?”. Dit is een zeer belangrijk onderwerp, en wel om minstens twee redenen:

De Heer is onze gehoorzaamheid aan Zijn wetten waardig omdat Hij de perfecte, heilige en liefdevolle wetgever is. Hij gaf ons Zijn wet voor ons welzijn, omdat Hij van ons houdt en weet wat het beste voor ons is. Daarom moeten wij ernaar streven Zijn wet juist te begrijpen, zodat wij Zijn wet juist kunnen toepassen voor Zijn glorie, ons welzijn en het welzijn van anderen.
De cultuur waarin wij momenteel leven heeft geen respect voor de bijbelse moraal. In plaats daarvan zijn wij allemaal vrij om onze eigen moraal te creëren. Dit betekent dat wat voor mij goed is, voor u verkeerd kan zijn, en omgekeerd. De norm voor moraliteit is het zelf. Dit heeft natuurlijk geleid tot een afkeer van Gods moraal zoals die in de Bijbel te vinden is, en tot mensen die gemaakt zijn naar het beeld van God en het kwade goed en het goede kwaad noemen (Jesaja 5:20).
Dit heeft christenen en niet-christenen ertoe gebracht de morele wetten van de Bijbel opnieuw te interpreteren in een poging ze weg te verklaren.

Het gaat meestal als volgt: “Als je één wet gaat volgen, dan moet je ze allemaal volgen. Dus als je homoseksualiteit en overspel en het aanbidden van andere goden een zonde noemt, dan moet je ook stoppen met het eten van zeevruchten, mensen stenigen die de sabbat breken en geen kleding dragen die uit meer dan één stof bestaat.”

Kortom, de christelijke kerk wordt ervan beschuldigd inconsequent te zijn in haar interpretatie van de Bijbel.

Is dit waar? Zijn christenen willekeurig in hun toepassing van de wet van God? Welnu, de kerk beantwoordt dit al 2000 jaar met een volmondig NEE!

De wet van God moet worden begrepen door een studie van wat de hele Bijbel leert over Gods wet. Wij willen ons begrip van een leer nooit ontwikkelen vanuit één vers, passage of boek. In plaats daarvan proberen wij de leer te begrijpen vanuit het perspectief van de hele Bijbel.

Heeft Jezus de wet afgeschaft en irrelevant gemaakt?
Eén ding is duidelijk voor iedereen die bij deze discussie betrokken is, en dat is dat er met de komst van Jezus Christus beslist iets veranderd is!

Heel het Oude Testament wees vooruit naar de komst van de Redder, Jezus Christus! Toen Jezus verscheen om Zijn volk te verlossen, stelde Hij iets in dat het nieuwe verbond wordt genoemd, en daarom noemen wij het tweede deel van onze Bijbels het Nieuwe Testament.

Het nieuwe verbond verschilt van het oude verbond (met name het verbond dat met Mozes werd gesloten, maar dat is een heel ander onderwerp), en een van die verschillen heeft te maken met de rol van de wet.

Jezus zei bijvoorbeeld: “Denk niet dat ik gekomen ben om de wet of de profeten af te schaffen; ik ben niet gekomen om ze af te schaffen, maar om ze te vervullen. Want waarlijk, Ik zeg u, totdat de hemel en de aarde voorbijgaan, zal geen jota, geen punt, van de wet voorbijgaan, totdat alles volbracht is” (Matteüs 5:17-19). Wij zien dat Jezus kwam om de wet te vervullen in één zin, maar in een andere zin, dat Hij niet kwam om de wet af te schaffen (of op te heffen).

Wat betekent dit nu voor ons? Om deze vraag te beantwoorden, laten we eens kijken naar enkele andere belangrijke verzen die relevant zijn voor deze discussie:

• “Want de wet is door Mozes gegeven; genade en waarheid zijn door Jezus Christus gekomen.” – Johannes 1:17
• “Want de zonde zal geen heerschappij over u hebben, daar gij niet onder de wet, maar onder de genade zijt.” – Romeinen 6:1
• “Maar nu het geloof gekomen is, zijn wij niet meer onder een wachter [verwijzend naar de wet]”. – Galaten 3:25

Veel christenen (zelfs sommigen die ik zeer respecteer) zouden naar deze verzen kijken en concluderen dat wij helemaal niet meer onder de wetten van het Oude Testament staan.

Om eerlijk te zijn geloven deze christenen dat zij onder de wet van Christus staan (Galaten 6:2; 1 Korintiërs 9:21), dus volgen zij alle wetten die in het Nieuwe Testament staan. Maar wat het Oude Testament betreft (ja, zelfs de Tien Geboden!) beweren zij dat die wetten voor Israël waren, maar niet voor de nieuwtestamentische kerk. De wet is een eenheid, en alle aspecten ervan zijn afgeschaft.

Maar laten we eens kijken wat het Nieuwe Testament ons nog meer vertelt over de wet:

“Nu weten wij dat de wet goed is, als men haar rechtmatig gebruikt” – 1 Timoteüs 1:8
“Werpen wij dan door dit geloof de wet omver? Geenszins! Integendeel, wij handhaven de wet.” – Romeinen 3:31
“Zo is de wet heilig, en het gebod is heilig en rechtvaardig en goed.” – Romeinen 7:12
De vraag is deze: Hoe kan men zeggen dat wij niet meer onder de wet zijn (volgens Romeinen 6:14) als wij ook de wet moeten handhaven en houden zoals in Romeinen 3:31 staat? We moeten dit begrijpen om tot een bijbels begrip van de wet te komen. En hier is het antwoord: Het Nieuwe Testament spreekt op meerdere manieren over de wet, omdat er meerdere soorten wetten zijn.

Meerdere soorten wetten
Al heel lang erkent de kerk dat er een algemeen onderscheid wordt gemaakt tussen drie soorten wetten. Ze worden de morele wet, de burgerlijke wet en de ceremoniële wet genoemd.

1. 1. De zedenwet
De morele wet is samengevat in de Tien Geboden, en deze wetten zijn moreel omdat de God die ze gaf een morele God is. Daarom werd de morele wet, hoewel aan Mozes gegeven op de berg Sinaï, in zekere zin gegeven in de hof van Eden. Daarom waren de Tien Geboden die aan Mozes werden gegeven niet nieuw, maar zo oud als het menselijk ras.

Denk aan het boek Genesis, dat gebeurtenissen vermeldt van vóór het geven van de Tien Geboden. Noachs zoon Ham werd gestraft omdat hij zijn vader onteerde, een overtreding van het vijfde gebod, dat toen nog niet was gegeven. Kaïn werd veroordeeld als moordenaar; Rachel was een dief; Abraham werd een leugenaar genoemd; Lots vrouw was hebzuchtig. Hoewel deze morele wetten nog niet op stenen tafelen waren geschreven, waren zij, zoals Romeinen 2:14-15 zeggen, geschreven in de harten van allen die naar het beeld van God zijn gemaakt.

Deze morele wetten waren geschreven op het geweten van ieder mens. Daarom weet iedereen, christen of niet, dat het verkeerd is te moorden, te stelen en overspel te plegen. Het is gewoon geprogrammeerd in wie wij zijn als beelddragers van God. Deze wetten zullen altijd van kracht blijven, omdat ze in overeenstemming zijn met de aard van onze God. Het zal nooit toegestaan zijn een andere god te aanbidden, of Gods naam te misbruiken, of te moorden, of overspel te plegen, of te stelen. Al deze dingen zijn in strijd met wie God is, en Hij zal zich er altijd tegen verzetten en ze als zondig beschouwen.

De morele wet, die is samengevat in de Tien Geboden, is wel degelijk bindend voor u vandaag, beste christen! De geboden zijn aan u en voor u gegeven. Ze zijn gegeven om u te helpen een gezegend leven te leiden dat goed voor u is en uw God verheerlijkt!

2. De burgerlijke wet
De volgende soort wet is de burgerlijke wet, en dit zijn de wetten die Israël regeerden als een natie onder God. Deze wetten omvatten richtlijnen voor het voeren van oorlog, beperkingen op het gebruik van land, en voorschriften voor schulden.

Nu zijn deze wetten inderdaad vervallen, wat betekent dat de huidige kerk niet verplicht is deze wetten te volgen op dezelfde manier als Israël dat moest doen. Dit is waarom: de nieuwtestamentische kerk is geen staat zoals de oudtestamentische kerk dat was. De kerk bestaat niet langer hoofdzakelijk uit Joodse mensen, en zij wordt niet langer rechtstreeks door God bestuurd via Zijn priesters onder een aardse Joodse koning. Daarom zijn de wetten die Israël als staat bestuurden niet langer bindend voor de kerk van vandaag.

De apostel Paulus schrijft aan de kerk in Rome om “onderworpen te zijn aan de heersende overheden” (Romeinen 13:1), dat was het Romeinse Rijk. Anders dan Israël onder het oude verbond, bestond de kerk uit mensen uit alle volken die zich moesten houden aan de wetten van het land waar zij woonden. Volgens Jezus en de rest van het Nieuwe Testament zijn wij niet verplicht deze burgerlijke wetten te houden.

Net zoals Abraham werd beloofd in het boek Genesis, is de kerk gegroeid van een volk van één natie naar een volk dat bestaat uit alle naties. Met de verandering van de aard van de kerk zijn ook de wetten voor de kerk veranderd.

3. De ceremoniële wet
De derde soort wet wordt de ceremoniële wet genoemd. Wij zien dat Israël specifieke dieetwetten had om te volgen, voorschriften voor het vieren van religieuze feesten, en wetten voor het aanbidden van God in Zijn heiligdom. De ceremoniële wet omvatte de voorschriften voor het offersysteem, het gedrag van de priesters, instructies voor rituele reinheid, en informatie over rein en onrein voedsel. Deze wetten leidden Israël in wezen in hoe zij heilig moesten zijn, en hoe zij vergeven en verzoend konden worden met hun God als zij zondigden.

Dus moeten christenen vandaag de dag van zeevruchten en varkensvlees afblijven? Moeten wij oppassen voor kleding van meer dan één stof? Moeten wij een offer brengen wanneer wij zondigen? Absoluut niet, want deze ceremoniële wetten zijn vervallen, en de nieuwtestamentische christen is niet verplicht deze wetten te houden.

Maar hoe komen we tot die conclusie? Zijn we gewoon willekeurig en kiezen we uit wat we wel en niet goed vinden? Nee! In plaats daarvan behandelen we de verschillende passages die de wet van God bespreken, en voegen we alle stukken samen tot één samenhangend beeld dat zin geeft aan al het onderwijs van de Bijbel over dit onderwerp.

Laten we dus eens kijken hoe Jezus bijvoorbeeld omgaat met de spijswetten. Toen hij met zijn discipelen sprak over wat een mens verontreinigt, zei hij het volgende: “En hij zei tegen hen: ‘Bent u dan ook zonder verstand? Ziet gij niet, dat wat van buiten in een mens komt, hem niet kan verontreinigen, daar het niet in zijn hart, maar in zijn maag komt, en wordt uitgedreven?” (Zo verklaarde hij alle spijzen rein)” (Marcus 7:18-19). Evenzo, toen God in een visioen aan de apostel Petrus verscheen (zie Handelingen 10:9-16), nam de Heer iets dat voorheen onrein was en verklaarde het rein.

Laten we eens kijken naar het offersysteem. Het offeren van vogels, en rammen, en geiten door aardse priesters was een dagelijkse gebeurtenis in Israël, en het keek uit naar de komende Messias die Zichzelf zou offeren als het Lam van God dat de zonde van de wereld wegneemt, eens en voor altijd. Wat de oudtestamentische ceremoniën betreft, zegt Kolossenzen 2:17: “Deze zijn een schaduw van de dingen die komen gaan, maar de inhoud behoort Christus toe.” Het boek Hebreeën leert ons zo prachtig de suprematie van Jezus Christus en hoe Hij het offersysteem heeft vervuld:

“Want het was inderdaad passend dat wij zo’n hogepriester zouden hebben, heilig, onschuldig, onbesmet, afgescheiden van de zondaars en verheven boven de hemelen. Hij hoeft niet, zoals die hogepriesters, dagelijks offers te brengen, eerst voor zijn eigen zonden en daarna voor die van het volk, want dat heeft Hij eenmaal voor allen gedaan toen Hij zichzelf offerde” (Hebreeën 7:26-27).

Jezus Christus was het volmaakte offer omdat Hij de wet volmaakt onderhield. Hij was in alle opzichten zondeloos, waardoor Hij gekwalificeerd was om het ultieme Lam zonder smet te zijn. Er zijn geen offers meer nodig! Aangezien Christus alle ceremoniële wetten heeft vervuld, leven wij niet langer onder die wetten. Wij hoeven geen bloederig dier meer te offeren als offer voor onze zonde. Christus heeft al deze wetten vervuld, waardoor wij rechtstreeks toegang hebben tot God door Hem, Degene die de perfecte priester en het perfecte offer is!

Verschillen tussen de soorten wetten
Hier zien we een belangrijk verschil tussen al deze wetten. God zou Zijn morele wet nooit kunnen veranderen zonder dat er een verandering in Zichzelf plaatsvindt (wat Hij niet kan doen; God verandert niet). Hij kan echter wel Zijn burgerlijke en ceremoniële wetten veranderen zonder dat Hij Zichzelf hoeft te veranderen of te onteren.

God gebiedt ons bijvoorbeeld nooit te stelen of overspel te plegen of een afgod te aanbidden, omdat die dingen een belediging zijn tegen Zijn eigen natuur. Hij voelt toorn en verontwaardiging over die zonden.

Maar het eten van varkensvlees of het dragen van bepaalde kledingstukken zijn op zichzelf geen belediging voor God. God is in staat om het eten van varkensvlees, dat in het Oude Testament verboden was, in het Nieuwe Testament toelaatbaar te maken zonder dat Zijn natuur verandert. Dat kan echter niet gezegd worden van alle morele wetten uit het Oude Testament.

Als iets dat eens moreel verboden was, plotseling moreel toegestaan zou zijn, zou dat duiden op een verandering in Gods karakter, en dat is eenvoudigweg niet mogelijk omdat God een onveranderlijke God is!

Welke wetten moeten christenen vandaag de dag volgen?
Met dit alles gezegd hebbende, mis dit punt niet: de burgerlijke en ceremoniële wetten blijven vandaag de dag leerzaam voor de nieuwtestamentische christen. Elke wet die wij in de Bijbel zien, heeft namelijk een morele component.

Voor de oudtestamentische Jood had elke wet bijvoorbeeld een moreel gewicht, want het overtreden van welke wet dan ook is een morele overtreding. Daarom kunnen we, zelfs als we in het Oude Testament enkele vreemde wetten zien, toch iets leren over het karakter van God en Zijn verlangen dat Zijn volk heilig is.

De hele Schrift is nuttig en leerzaam (2 Timotheüs 3:16-17), zelfs de wetten die ons vandaag de dag niet meer binden.

Ik hoop dat u nu beter begrijpt waarom nieuwtestamentische christenen veel van de wetten uit het Oude Testament (de morele wetten) blijven volgen en naleven, terwijl zij andere geboden, die bedoeld waren om een tijdelijke functie te vervullen (burgerlijke en ceremoniële wetten), niet langer volgen totdat de uiteindelijke vervulling van die dingen is aangebroken, namelijk Jezus Christus! Daarom kan elke nieuwtestamentische christen samen met de psalmist uitroepen: “O, hoe lief heb ik uw wet”! (Psalm 119:97)