Het belang van de figuur van Mozes in de Bijbel, kan nauwelijks worden overdreven. Dat begint al met de bijzondere omstandigheden waardoor hij terechtkwam in het huis van de Egyptische koning. Als een zoon van de dochter van farao was hij waarschijnlijk ook erfgenaam van de troon van Egypte.
Ex. 11:3 Ook de man Mozes was zeer groot in het land Egypte in de ogen van de dienaren van Farao en in de ogen van het volk.
Het bijzondere van Mozes was in de eerste plaats, dat God rechtstreeks tot hem sprak. Daarom kan hij de “dienaar van de Heer” genoemd worden. Er was ook geen grotere verantwoordelijkheid dan die van Mozes. Hij was de getrouwe die was aangesteld over het huis van God. (Dat wil zeggen: Israël.) Zo lezen we in het boek Numeri (12:6b – 8a):
Indien er profeten onder u zijn, Ik, de Heere, geef hun [openbaring] in een visioen; in een droom spreek Ik tot hen. Niet zo Mijn dienaar Mozes. In heel Mijn huis is hij getrouw. Mond tot mond sprak Ik tot hem…
In de tweede plaats zien we dat Mozes priesterlijke functie heeft gehad, toen hij de Middelaar was van het verbond op de berg Sinai. Hij schreef alle woorden van de Heer, bouwden een altaar en 12 pilaren waarop hij het offer van het verbond gebracht heeft. Dat hij als Middelaar kon optreden werd in het bijzonder duidelijk toen hij voor Israël pleitte in de episode van het Gouden Kalf.
In de derde plaats zien we dat Mozes ook daadwerkelijk het gezag uitoefende over Israël door het geven van de wetten die voor hen van kracht waren in het dagelijks leven. Dat waren zowel burgerlijke als religieuze wetten. Mozes trad feitelijk op als de koning van Israël als een representant van God, die natuurlijk de ware koning van Israël was.
Dat zien we in de vierde plaats dat Mozes daadwerkelijk een profeet was. Daarom was hij het die namens God sprak tot de koning van Egypte en tot Israël. Dat is duidelijk bij zelfs een oppervlakkige lezing van Exodus tot en met Deuteronomium.
Dan zien we ook nog, dat Mozes wordt beschreven als iemand op die de Geest van God rustte. Zo zien we dat bijvoorbeeld in het boek Numeri, bij de aanstelling van de 70 oudsten.
Ik zal neerdalen en daar met jou spreken, en Ik zal de geest die op jou is op hen leggen; zij zullen de last van het volk met jou delen, en jij zult die niet alleen dragen (Num. 11:17).
En dan is in de vijfde plaats Mozes uiteraard ook de verlosser van Israël. Hij is degene die uiteindelijk de doortocht bij de Rode Zee mogelijk maakt en het volk leidt in de woestijn.
Het is duidelijk dat deze bijzondere profeet, koning en wetgever een obstakel was voor de christelijke interpretatie van Jezus. Jezus moest natuurlijk groter zijn dan Mozes. Maar hoe was dat denkbaar? Aan de ene kant zien we dat Jezus de uitlegger is van de Wet van Mozes, zoals bijvoorbeeld in Mattheus 5-7. Er zal geen titel of jota wegvallen van de Thora, dat is van de wet van Mozes. Aan de andere kant lezen we dat de trouw van Mozes als dienaar in Gods huis, alleen gezien wordt als een getuigenis voor de betekenis van Jezus als “de apostel en hogepriester van onze belijdenis. Hij (Jezus) was getrouw aan Hem die hem had aangesteld, net zoals Mozes ook getrouw was in Gods huis” (Heb. 3:1-5).