Mijn leraar Talmoed, vele jaren geleden: “Hoezo? Ken jij het Nieuwe Testament niet uit je hoofd? Maar dat is toch jouw Bijbel?”
Reuven Malter in “The Beginning” van Chaim Potok: “Dans jij met je Bijbel, Adam Cantor? Kun jij dansen met je Bijbel?” (Over een katholieke pestkop in zijn omgeving.)
Als we dan onze Bijbel niet zingen of uit het hoofd leren, als we dan de Bijbel niet lezen in de oorspronkelijke talen, als we dan de Bijbel niet tot hoofdzaak van ons leven maken, hoe maken we dan Israël jaloers op de Messias die wij kennen? Maken we die Messias niet te schande door te weigeren Zijn Woord rijkelijk in ons te laten wonen? (Kol. 3:16)
Ik maak me zorgen over een toekomst waarin Christenen zonder kennis en zonder liefde tot de Schrift hun weg door het leven zoeken.
Ik maak me zorgen over een cultuur waarin de stem van Gods Woord nergens meer wordt gehoord.
Ik maak me zorgen over mensen die zeggen “Ik heb genoeg van de Bijbel gelezen” en daarom al 40 jaar niets meer aan Bijbelstudie doen.
Ik maak me zorgen over gemeenten die geen preek kunnen verdragen die iets anders zegt dan zij toch al dachten – omdat ze de Schrift niet (willen) kennen.
Ik weet niet meer waar ik zijn moet…. Want als de Schrift haar plaats niet krijgt in het midden van de gemeente van Christus, zijn we dan niet gewoon heidenen gebleven?
Ik maakte een lijstje met prioriteiten (wat moet ik doen om mijn situatie hanteerbaar te houden); daar kan de prioriteit van het bijbellezen aan worden toegevoegd, helemaal bovenaan.