Stellingen van Rabbi Irvin Greenberg:
- De centrale boodschap van het Jodendom en het Christendom is dezelfde: de mensheid is niet alleen, God houdt van alle mensen, het kwaad zal op een dag overwonnen worden.
- Er is een parallel tussen de Exodusgebeurtenis en de Christusgebeurtenis als bevrijding voor de volgelingen van de respectieve godsdiensten.
- In de nasleep van Auschwitz zijn christenen tot de volledige, huiveringwekkende erkenning gekomen van wat de haat in het hart van hun religie van liefde uiteindelijk had aangericht. Dit is een teken van de geestelijke gezondheid van het hedendaagse christendom.
- De “nieuwe ontmoeting” van de twee geloven viert het leven na de apotheose van de dood in de Shoah. Ook gestimuleerd door de wedergeboorte van Israël als natie, erkennen christenen nu het Jodendom als een vitale, levende gemeenschap en het Jodendom als een levend geloof.
- Het christendom, dat groeit in de schoot van het jodendom, ziet zichzelf als een ontvouwing van het vroegere verbond en een vervulling van zijn beloften. De verbondsrelatie tussen God en de mensheid moet openstaan voor de toekomst en nieuwe gebeurtenissen en dimensies van het “verbondsleven” onthullen.
- Christenen zijn ervan overtuigd dat het leven van Christus een “authentieke openbaring” was. Terwijl zijn onverwachte vroege dood zijn volgelingen ertoe had kunnen brengen om hem als een valse Messias te zien, zagen zij het in plaats daarvan als een “nieuwe openbaring van het karakter van de messiaanse verlossing”. Deze christelijke vastberadenheid om de belofte van verlossing te herbevestigen in het aangezicht van dood en rampspoed was ”diep Joods in zijn logica”.
- Joden reageerden op een vergelijkbare manier op de verwoesting van de Tempel. In plaats van op te geven en uit te sterven, concludeerde het Jodendom dat er een nieuwe weg naar verlossing (het rabbijnse Jodendom) was geopend door de vernietiging van het oude.
- Na de verwoesting van de Tempel zagen christenen Joden als door God verworpen; Joden zagen christenen als afgodendienaars.
- De betekenis van Israëls wedergeboorte als natie is een levensbevestigend antwoord op het koninkrijk van de dood dat de Holocaust was. Het was een ongekende daad van verlossing waartoe de ongekende gruwel van de Shoah opriep.
- Als de Jezusbeweging kennis van Israëls God naar miljarden mensen buiten de grenzen van het Jodendom heeft gebracht, dan is dit een belangrijke gebeurtenis in zowel de Joodse als de wereldgeschiedenis. Het is een gedeeltelijke vervulling van Gods opdracht aan Abraham om alle volkeren tot zegen te zijn.