Het is belangrijk om te beseffen dat de evangeliën documenten zijn die ontworpen zijn voor verkondiging, dus theologisch geladen zijn en met het doel geschreven zijn om geloof te wekken. De Evangeliën zijn bovendien in een bepaalde context geplaatst, het zijn interpretaties en toepassingen van de herinnering aan Jezus voor lezers in de Grieks-Romeinse wereld.
Die herinnering werd gedragen door ooggetuigen en werd in bewaring gegeven aan een gemeenschap met een collectieve interesse in de Jood uit Nazareth. Wat de evangeliën produceren is dus niet het transcript voor NPS-journaalachtige videobeelden van de geschiedenis van Jezus. Een betere analogie is dat ze een dramatische voorstelling bieden, net als een documentair drama, van Jezus’ daden in het verleden en zijn stem voor het heden die beschikbaar is via de collectieve herinnering van Jezus. Het is in de gemeenschap van gelovigen dat die stem nog present is – en niet op een bovennatuurlijke wijze nog aanwezig “door zijn geest.”
De audio van deze blog:
Bijgevolg laat de herinnering aan Jezus die in de evangeliën is vastgelegd ons zowel trouw aan het verleden als verbeelding, feit en geloof, geschiedenis en interpreptatie na. Het doel van de Evangelisten was niet om een leven van Jezus te schrijven om aan de modernistische eisen voor details te voldoen, maar toch eerder om een beeld van Jezus te geven dat ze zelf mede geschapen hadden om aan hun eigen ideologische eisen te voldoen.
Het was de bedoeling van de Evangelisten om een verhaal te vertellen en de betekenis op te roepen van iemand die “Jezus” heette, Israëls Messias en de rechtmatige Heer van de wereld. Dat verhaal kreeg zijn waarheid niet door referentie aan de werkelijkheid van het verleden, maar aan de actuele realiteit van de navolging van deze Jezus.