Je zou de vraag kunnen stellen, en sommigen doen dat ook, waarom Israël na 7 oktober niet gewoon heeft geaccepteerd dat dit een van de vele terroristische aanslagen was. Niets meer aan te doen en gewoon absorberen en doorgaan. Waarom hebben ze niet meteen onderhandelingen met Hamas gestart om de gijzelaars terug te krijgen? Hamas zou natuurlijk eisen hebben gesteld, maar misschien zouden de meeste gijzelaars dan nog in leven zijn geweest. De eisen van Hamas zouden vrije toegang tot Israël kunnen omvatten, het teruggeven van Palestijnse gevangenen en militaire terugtrekking uit de Westelijke Jordaanoever.
Veel mensen vragen zich dit af, omdat ze moe zijn van de propagandistische berichten over genocide en Palestijnse burgerslachtoffers. Ze horen over elke fout die Israël maakt, terwijl fouten in het Israëlische leger zwaar wegen en tot onderzoeken leiden. Verantwoordelijken kunnen zelfs ontslagen worden. Bij Hamas is het doden van burgers echter standaardpraktijk, iets wat vaak vergeten wordt.
HIER IS DE AUDIO VAN DEZE BLOG:
Waarom kan Israël niet met Hamas onderhandelen? Ten eerste wordt Hamas wereldwijd erkend als een terroristische organisatie met als doel de vernietiging van Israël. Hun leus “From the river to the sea, Palestine will be free” betekent dat heel Israël vrij moet zijn van Joden. Ofwel door een gedwongen vertrek, ofwel door een genocide. (De leus is dus rechtstreeks een oproep tot genocide en zou verboden moeten worden en strafbaar gesteld moeten worden bij demonstraties in Nederland.) Onderhandelen met een terroristische organisatie geeft legitimiteit aan hun gewelddadige ideologie en methoden.
Ten tweede heeft Hamas expliciet geweigerd de gewapende strijd op te geven of Israël te erkennen. Andere Palestijnse partijen zoals Fatah hebben dat wel gedaan en zijn daarom onderhandelingspartners. Niemand verwacht dat Israël zal onderhandelen met een Palestijnse regering waar Hamas deel van uitmaakt, tenzij ze geweld opgeven en Israël erkennen.
Een derde reden is dat Hamas gijzelaars gebruikt, inclusief burgers met mentale gezondheidsproblemen, om veroordeelde terroristen vrij te krijgen. Deze terroristen zijn vaak veroordeeld voor meervoudige moord en krijgen dezelfde medische zorg als Israëlische burgers in de gevangenis. Dit staat in schril contrast met hoe Hamas gijzelaars behandelt.
Hamas toont een cynisch gebrek aan respect voor menselijk leven en internationale normen door burgers als menselijk schild te gebruiken. Dit leidt tot veel burgerslachtoffers wanneer Israël militaire doelen probeert te bereiken, wat weer internationale verontwaardiging veroorzaakt en Hamas’ geweld lijkt te legitimeren in de ogen van vele naïeve kerkgangers
Ten vierde is het doel van onderhandelingen voor Hamas vaak het uitwisselen van gevangenen in een verhouding van één Israëliër tegen honderden Palestijnen. Dit leidt tot de vrijlating van terroristen die opnieuw tegen Israël vechten, wat een directe dreiging vormt voor de veiligheid van Israël.
De conclusie is dat onderhandelen met Hamas onmogelijk is, omdat het een terroristische organisatie is die toegewijd is aan de vernietiging van Israël, vrede verwerpt, gijzelaars gebruikt om gevangenen vrij te krijgen en geweld voorbereidt. Alle gevangenen-uitwisselingen hebben negatief uitgepakt voor de veiligheid van de Israëlische bevolking.
Dit is het antwoord op de naïeve vraag waarom Israël op 8 oktober moest terugslaan in plaats van te onderhandelen over gijzelaars. Deze vier redenen maken duidelijk waarom onderhandelen met Hamas geen optie is en ik hoop dat mijn broeders en zusters in de kerk dit langzamerhand ook begrijpen. Het is ondenkbaar dat Israël echte onderhandelingen met Hamas aangaat.
Ik heb het Handvest 88 nog eens bekeken en ik denk dat je gelijk hebt dat er een tegenstrijdigheid in zit. Hamas wil de, in hun ogen, bezettende zionisten, dus eigenlijk de Joden, in Palestina vernietigen, maar beweert tegelijkertijd dat er alleen een veilige samenleving, waaronder zich dan ook niet-Islamieten kunnen bevinden, kan ontstaan onder een islamitisch gezag. Deze twee standpunten sluiten elkaar volledig uit.
Ik heb nog niet kunnen traceren wat de status van de nieuwe beginselverklaring van 2017 is ten opzichte van het handvest 88. De beginselverklaring is milder, maar het gebeuren van 7 oktober 2023 weerspreekt dat.
Er lijkt een dubbele agenda te zijn. Of eigenlijk is er maar één agenda. De hele wereld onder het gezag van de islam. Geloof en staat vallen daar samen.
Ik denk dat we in grote lijnen hetzelfde zien. Het Hamas-Handvest van 1988 bevatte extreem anti-Zionistische en anti-Joodse retoriek, waarbij de termen vaak door elkaar worden gebruikt en de strijd primair in religieuze termen wordt gegoten. Dat is niet moeilijk te zien. De oproep tot Jihad tegen de “vijanden” (geïnterpreteerd als de Zionisten) was een centraal thema, gericht op de “bevrijding” van heel Palestina en de verdediging van islamitische heilige plaatsen.
De claim dat niet-moslims veilig kunnen leven onder islamitisch gezag – vaak in dit verband geciteerd – veronderstelt de acceptatie van een volledige dominantie van de islam en het verdwijnen van de vijandige entiteit (in dit geval, de staat Israël). Vanuit het perspectief van het Handvest moet eerst de “Zionistische vijand” worden vernietigd. Deze twee dingen kunnen niet tegelijk waar zijn: veiligheid bieden aan Joden terwijl je oproept tot de vernietiging van hun staat. Daarna kunnen de overlevende niet-moslims eventueel onder islamitische heerschappij leven, mits zij zich onderwerpen. Er is geen sprake van gelijkwaardig samenleven.
Is dit dan wezenlijk veranderd? Hamas heeft zijn fundamentele ideologie, zoals vastgelegd in het Handvest van 1988 (inclusief de bevrijding van heel Palestina), nooit gematigd, ondanks tactische aanpassingen aan politieke realiteiten. Het document van 2017 erkende Israël nog steeds niet. Zo “nieuw” is die beginselverklaring dus in het geheel niet.
De terreuraanval van 7 oktober 2023, met soms zelfs een obscene vorm van geweld, is een duidelijk teken van de gewelddadige ideologie die ook ten grondslag lag aan het Handvest van 1988. De oproep tot Jihad en de vernietiging van de “vijand” zijn geen dode letter gebleven.
Het uiteindelijke doel van Hamas is en blijft, ook na 2017, en ook na de acties van de IDF in Gaza, de vestiging van een islamitische staat in heel Palestina, van de rivier tot de zee, waarbij religie en staat samenvallen. De strijd tegen Israël wordt gezien als een religieuze plicht ter verdediging van islamitisch land en heilige plaatsen.
Het Handvest van 1988 bevatte dus al het hoofdprobleem: de voorwaardelijke “veiligheid” van niet-moslims onder islamitische heerschappij botst met het bestaansrecht van Israël. De gebeurtenissen van 7/10/2023 wijzen erop dat Hamas nog steeds de gewelddadige, religieus geïnspireerde anti-Israël-ideologie van het oorspronkelijke Handvest volgt. Hun focus blijft gericht op het vernietigen van Israël en het oprichten van een islamitische staat op dat grondgebied. Daarom kan er alleen vrede komen wanneer Hamas (en Hezbollah en alle andere Iraanse proxies) vernietigd zijn. De heling kan daarna beginnen met het opgroeien van een generatie die niet wordt beheerst door de propaganda van het Arabische antisemitisme. Ik denk dat dat nog steeds niet zal betekenen dat er een tweestatenoplossing wordt gevonden. Die hoop heeft Hamas zelf vernietigd op 7 oktober 2023.
Ik heb begrepen dat het Hamas er om gaat het palestina weer onder islamitisch gezag te krijgen. Ze zijn dus tegen de staat Israel, maar Joden en andere andersgelovigen zouden in een palestijnse-islamitische staat kunnen wonen, maar dan als ‘dimmy’s’, feitelijk als 2e rangs burgers ‘onder de vleugels’ van de Islam.
Ik denk dat je er naast zit. Gebaseerd op het oprichtingshandvest en de consistente retoriek van Hamas is het primaire doel de vernietiging van de staat Israël en de bevrijding van heel historisch Palestina – dat betekent Judenrein maken. Hoewel er tactische verklaringen zijn geweest die mogelijk duiden op aanvaarding van de grenzen van 1967, worden deze overschaduwd door de kernideologie die is gericht op de vernietiging van Israël, waardoor het vooruitzicht van Joden die vreedzaam onder hun heerschappij leven, zelfs als ‘dhimmis’, in tegenspraak is met hun in het openbaar verklaarde doelstellingen. Ze willen de vernietiging van de staat Israël en de meest efficiënte manier om dat te bereiken in hun manier van denken is het uitroeien van alle Joden die in Israël wonen. Dit is een van de bronnen:
(MEMRI, 2014) :
This statement confirms the genocidal intent behind all attacks perpetrated by or coordinated with Hamas. This is apparent as Barhoum’s statement explicitly declares that Hamas, and any attacks affiliated with Hamas, not only targeted Israeli citizens, but rather purposefully targeted Israeli citizens on the basis of their religious and national identity as ‘Israeli-Jews,’ over those Arab-Israelis or Christian-Israelis. While Barhoum does not explicitly state that these actions were intended to destroy Israelis’ in whole or in part,’ the genocidal intent is clearly evident within Hamas’ founding charter, which declares that the organization’s main political objective is to develop a sovereign state of Palestine and destroy Israel in the name of Islam (Hamas Covenant, 1988). Specifically, Hamas’ Covenant states that: “Israel will exist and will continue to exist until Islam will obliterate it, just as it obliterated others before it” (The Martyr, Imam Hassan al-Banna, of blessed memory)”