Het is volgens sommigen een onderschatte waarheid dat het Jodendom en het Christendom verschillende religies zijn met unieke overtuigingen en praktijken. Zo hoorde ik op een gastcollege ooit van de Meniste theoloog A. James Reimer, toen ik hem vroeg of een Mennonitische theologie niet ook kennis moest nemen van het Rabbijnse Jodendom: “Judaism is a complete religion, different from Christianity.” Hoewel het christendom zijn wortels heeft in het jodendom en enkele overeenkomsten telt, zoals het geloof in één God, zijn er fundamentele verschillen tussen de twee geloven.
Het concept van de Messias is een belangrijk voorbeeld van hoe woorden en ideeën verschillend worden geïnterpreteerd in het Jodendom en het Christendom. In het Jodendom kan de term “Messias” (wat “gezalfde” betekent) verwijzen naar een koning, priester of andere figuur die door God voor een specifiek doel is gekozen. Er is geen enkelvoudige Messiasfiguur in het Jodendom zoals in het Christendom. Hoewel ook het Jodendom leert dat de “Messiaanse tijd” – de “toekomende wereld” – wordt ingeluid door een Messiaanse figuur.
In het Christendom wordt onder de Messias Jezus Christus verstaan, van wie wordt geloofd dat hij de Zoon van God en de verlosser van de mensheid is. Christenen zien Jezus als de vervulling van Messiaanse profetieën in de Hebreeuwse Bijbel, terwijl Joden Jezus niet als de Messias accepteren – vooral omdat deze Messiaanse profetieën ofwel niet over een persoon gaan – zo is de “Lijdende Knecht” van Jesaja 53 in het Jodendom geen persoon maar het gehele volk Israël – ofwel in het leven van Jezus niet of niet volledig zijn uitgekomen.
Hoewel het jodendom en het christendom gemeenschappelijke elementen hebben, is het belangrijk om de verschillen tussen de twee religies te erkennen en te respecteren om zinvolle en respectvolle discussies over het gemeenschappelijke in het geloof te kunnen voeren. Het “Messiaanse Jodendom” is theoretisch de poging de intrinsieke eenheid van Jodendom en Christendom te bewaren. Maar is het niet vooral een poging een vorm van evangelisch Christendom aan een Joodse uitstraling te helpen?
Jesaja 53
In een video over de messiasverwachting in het tweede deel van Jesaja poneert W. Ouweneel de stelling dat Christenen en Joden dezelfde messiasverwachting hebben. In de eindtijd zal dan Rom. 11 in vervulling gaan.
Zie deze link:
https://www.youtube.com/watch?v=M1fSTPjGTok&t=528s
Zijn uitleg van deze profetieën is dat de ‘knecht des Heren’ zowel kan slaan op het volk Israel als op de messias, maar dat deze ook in elkaar kunnen opgaan. In het laatste geval komt de messias dan voort uit het volk.
Zelf denk ik het het mogelijk is per profetie te beoordelen of het over het volk gaat of over 1 persoon.
Wat Jesaja 53 betreft: aannemende dat de ‘wij’ het volk Israel is (mijns inziens een terechte aanname), dan kan de ‘hij’ niet het volk Israel zijn.