U slaat, neem ik aan, elke dag de Bijbel open. Is dat uit plicht? Is dat met hoopvolle verwachting? Of doet u het aarzelend, omdat u zo vaak teleurgesteld werd?
Misschien kent u dat wel. De oude klacht dat de Bijbel onbegrijpelijk en duister is. Wat moeten we toch met geslachtregisters, of met de geschiedenis van Israël’s koningen? Dan maar weer naar het Nieuwe Testament. Zoeken naar troostende zinnetjes van Paulus, of naar de overbekende gelijkenissen van Jezus. Niet zelden blijven we zitten met diepe vragen die we snel weg drukken. Waarom al dat geweld in het Oude Testament? Dan maar liever de Psalmen. Maar daar komen we ook de gebeden tegen over de vijanden van Israël. En zo vluchten we steeds weer weg. Laten we eerlijk zijn: veel in de Bijbel is voor ons een steen des aanstoots geworden.
En toch. De Bijbel is eigenlijk heel eenvoudig. Maar dan eenvoudig op een andere manier dan je denkt. De Bijbel onthult niet meteen bij de eerste lezing haar geheimen. Het is niet meteen duidelijk, maar het wordt wel steeds duidelijker. Wanneer je tenminste buigt voor het gezag van het Woord. Wanneer je geduldig blijft luisteren. Wanneer je leest met de verwachting dat God door deze woorden tot jou wil spreken. Als je er moeite voor wil doen.
De Bijbel is een bijzonder boek. Ze wordt niet zomaar gelezen zoals andere teksten, want ze is niet te vergelijken met de populaire weekbladen van deze tijd. Daar moet alles meteen duidelijk zijn, want de aandacht moet zo snel mogelijk naar de advertentie worden geleid. Die zijn gewijd aan het oudste tijdverdrijf van de wereld: roddel. Zo werkt het niet voor de Heilige Schrift. Wie de Bijbel leest moet steeds geduldig wachten tot het Woord waarachtig gaan spreken.
Je gaat zitten, liefst rechtop aan de keukentafel. De Bijbel ligt voor je, opengeslagen bij het boek dat je deze maand hebt gekozen om te lezen en te overwegen. (Als je een maand lang elke dag een paar hoofdstukken leest, ken je die aan het eind van de maand uit het hoofd. Ze zijn dan een deel van jou geworden. Zeer aan te bevelen!)
Rechts van de Bijbel ligt een klein notitieboekje, waarin je opschrijft wat je heeft aangesproken, en de vragen noteert die zijn blijven hangen. Met de datum erbij. Met een korte aantekening van wat er in die dagen gebeurd is met jou en je omgeving. Want je leest de Bijbel altijd in samenhang met je eigen leven.
Dan ga je niet meteen lezen, maar eerst vouw je je handen. Een eenvoudig en kort gebed: “Heere, Vader in de Hemel, spreek tot mij door Uw Woord. Want ik zoek naar Uw wil, en naar Uw troost. Heere, spreek, want ik wil luisteren.”
Daarna lees je. Een hoofdstuk, of een pagina. En je stelt vragen. Je leest bijvoorbeeld: “De Heere is mijn Herder.” En je vraagt: waarom staat er “Heere” en niet gewoon “God”? En waarom staat er “mijn” en niet “onze”? En wat wil dat zeggen dat Hij mijn Herder is, want Hij is toch mijn Schepper?
En dan komen er ook antwoorden. De naam Heere draagt God omdat Hij zich zo heeft voorgesteld aan het volk in Egypte dat Hij wilde bevrijden. Over Hem gaat het hier. De triomfantelijke, bevrijdende, en liefhebbende God van Israël. En dan komt er nog een antwoord: Hij is “mijn” Herder. Hij wilde heel persoonlijk met jou te maken hebben. God sluit Zijn verbond heel persoonlijk met een ieder van ons. En dan nog een vraag: waarom is Hij mijn “Herder”? Blijkbaar omdat Hij voor jou zorgen wil, jou leiden wil, maar ook omdat Hij recht heeft op jouw gehoorzaamheid.
Als je zo gelezen hebt, dan komt het opnieuw tot gebed. Wat je bidt is dan afhankelijk van wat er in je leven speelt. Misschien heb je het gevoel dat je in je leven aan jezelf bent overgeleverd. Dan kan het tot je doordringen dat jouw Herder altijd over je waakt. Zo eindigt het lezen van de Bijbel in een dankgebed. “Heere God, Vader in de hemel, dank u dat u mij vandaag weer bevestigt, dat u mijn Herder bent. Zo heb ik u gisteren niet ervaren. Toen heb ik mij in de steek gelaten gevoeld. Maar Uw Woord zegt tot mij, dat u gisteren en vandaag mijn Herder was, en dat zult u blijven tot in eeuwigheid. Dank u, Heere!”
Het is maar een eenvoudig voorbeeld. Maar het is een voorbeeld van waarachtig Bijbel lezen, vanuit de diepe wens om Gods stem te horen, vanuit die broodnodige zoektocht naar inzicht en troost, voorafgegaan door gebed en uitlopend in een gebed. Wie zo de Bijbel leest, is voorbereid op wat er gebeurt op de zondagmorgen. Als het Woord opengaat in de gemeenschappelijke eredienst. Als je je plaats inneemt temidden van de gemeente. Als de preek dan gaat over Psalm 23, dan luister je anders, hoor je meer, dringt het Woord dieper tot je door.
Zalig is hij of zij die de woorden van de Schrift op deze wijze tot zich laat doordringen! Zalig is de predikant, die een gemeente heeft die het lezen van de Bijbel ernstig neemt!
[responsivevoice_button voice="Dutch Female"]
Dat is mooi, een goed rooster. Ik geef er zelf de voorkeur aan om per maand één bijbelboek te kiezen en dat net zo vaak te lezen dat het diep tot mijn geheugen doordringt. Dan heb je geen losse brokken – gevaar van de afwisseling – maar grotere samenhangen. Om te begrijpen wat ik lees, zoek ik ook naar parallelle plaatsen zodat ik toch ook met andere boeken in aanraking kom. Het NT heeft 27 boeken, dus kun je een jaar twee maal door het Nieuwe Testament heen. Voor het OT lees ik Genesis en Psalmen, en 1 Samuel tot en met 2 Koningen is een hoofdstuk per dag samen met Henneke.
Ben wel benieuwd hoe anderen dat doen!
Dagelijks bijbellezen: voor mij was door de tijd heen op 2 punten een doorbraak nodig: (a) discipline van dagelijks lezen; (b) een leesmethode.
(a) Het pakte me, om door de week heen dagelijks voor mijn contacten te bidden, elke dag een deel. Daar liet toen het dagelijks bijbellezen zich mooi bij aansluiten.
(b) Mijn vrouw volgde een rooster om in 1 jaar de bijbel door te lezen. Ze heeft dat rooster voor mij in een agenda geschreven. Die agenda kon ik toch niet ongebruikt laten. De agenda is van 2006. Zo lang volg ik rooster al. Reuze handig. Als het een dag niet lukt om te lezen, zie ik een dag later precies wat er in te halen valt. Googlen op “in 1 jaar de bijbel door” levert heel suggesties en roosters.
In het rooster dat ik volg, gaat het globaal dagelijks om 3 keer een hoofdstuk uit 3 verschillende bijbelboeken. Grote hoofdstukken worden gedeeld, bij heel kleine hoofdstukken in een boek 2 hoofdstukken uit dat bijbelboek. Ongeveer met deze stappen lukt het om in één jaar de hele bijbel te lezen. Verschillende boeken naast elkaar, garandeert ook afwisseling.
Mooi geschreven Robbert, hartelijk dank !