Hieronder de transcriptie. In blauw de woorden van Natasha Hausdorff. In kleine letters mijn kritische commentaar.
NH. De Britse regering en de Amerikaanse regering hebben consequent gezegd dat zij geen bezwaren hebben tegen de manier waarop Israël tot nu toe het internationaal humanitair recht naleeft wat betreft het aanvallen van doelen.
Dat is een buitengewone bewering.
NH. Mag ik mijn antwoord afmaken?
Let op wat u zegt.
Heeft Israël cijfers over het aantal burgers dat in Gaza is gedood?
NH. Nee, om de eenvoudige reden dat het geen burgers aanvalt. Over de erkenning van de Palestijnen en of zij recht hebben op een staat. Eenvoudig ja, geen twijfel mogelijk.
Gelooft u dat de Palestijnen recht hebben op een staat?
NH. Niet volgens het internationaal recht.
………………………………………
Zou u, voor de goede orde, willen vertellen wie u bent en wat u doet?
NH. Natuurlijk. Ik ben advocaat bij Six Pump Court Chambers in Londen. Ik ben al ongeveer tien jaar zeer actief betrokken bij een vrijwilligersorganisatie van advocaten, UK Lawyers for Israel, die zich inzet voor de juiste toepassing van het recht op Israël en Israëli’s. Het belangrijkste waar ik me mee bezighoud, is de internationale juridische oorlog tegen Israël en het gebruik van het internationaal recht als wapen.
Wat is de toekomst van een Palestijn die op de Westelijke Jordaanoever woont?
NH. Ik denk dat dat uiteindelijk afhangt van de vraag of de internationale gemeenschap doorgaat met het beproefde mechanisme van het aanmoedigen van extremisme, helaas, onder Palestijnse terroristische groeperingen.
We hebben dat gezien bij Hamas, we hebben dat gezien bij de Palestijnse Islamitische Jihad en bij de zogenaamde gematigde elementen van Fatah op de Westelijke Jordaanoever. Als het Verenigd Koninkrijk zijn beleid voortzet en Hamas blijft aanmoedigen, vrees ik het ergste. Antony Blinken heeft in een moment van grote eerlijkheid zelfs verwezen naar de rol van Amerika in het aanmoedigen van Hamas. Telkens wanneer er kritiek op Israël kwam, liep Hamas weg uit de onderhandelingen over de gijzelaars. Dat is een van de redenen waarom ik het tot een belangrijke missie heb gemaakt om de wereld rond te reizen en politici en ambtenaren te ontmoeten om te benadrukken hoe belangrijk het is dat de financiering van de UNRWA, die hierin een centrale rol speelt, wordt stopgezet.
De internationale gemeenschap moedigt extremisme aan.
Evaluatie: Gedeeltelijk juist
De internationale gemeenschap moedigt terrorisme niet actief aan; veel internationale organen veroordelen terrorisme juist. Documenten wijzen erop dat internationale organen juist oproepen tot gerechtigheid en verantwoording voor gepleegde misdaden, ook door Palestijnse facties. Interne discussies binnen aan Hamas gelieerde groepen tonen aan dat zij zelf strategieën ontwikkelen om fondsen te werven onder het mom van liefdadigheid, wat duidt op eigen initiatief en misleiding in plaats van externe aanmoediging.
Echter: sommige acties, zoals financiering die mogelijk verkeerd wordt besteed of een gebrek aan ondubbelzinnige veroordeling van Palestijnse terreur, kunnen door extremistische groepen worden uitgebuit. De internationale gemeenschap heeft Hamas daardoor op verschillende manieren passief aangemoedigd. Dit omvat het creëren van een permissieve operationele en financiële omgeving door een gebrek aan universele veroordeling en handhaving, het toestaan van invloed binnen internationale organisaties zoals UNRWA, en het onvoldoende tegengaan van beïnvloedingsoperaties in het Westen.
Het voortbestaan van extremisme hangt af van de internationale gemeenschap.
Evaluatie: Gedeeltelijk onjuist.
Hoewel internationale factoren een rol spelen, wordt Palestijns extremisme primair gedreven door de ideologie en doelstellingen van de terroristische organisaties zelf, zoals Hamas. Regionale actoren, zoals Iran, spelen ook een significante rol in de ondersteuning van groepen als Hamas en Hezbollah .
Hamas heeft bijvoorbeeld als expliciet doel om vredesprocessen te laten mislukken en ziet gewapende strijd (‘Jihad’) als de primaire methode. Israël beschouwt organisaties als de PLO (historisch) en Hamas als inherent gewelddadige, terroristische entiteiten, onafhankelijk van internationale invloed. De verantwoordelijkheid ligt primair bij deze groepen en hun leiderschap.
Sorry, even voor de duidelijkheid. Als ik een Palestijnse moeder in Gaza of op de Westelijke Jordaanoever was, zou ik kijken naar… Wat zou mijn toekomst zijn?
NH. Dat hangt allemaal af van de vraag of het Westen extremisme binnen Hamas helpt ontwikkelen. Nou, ik denk dat de toekomst van elke Palestijn in Gaza uiteindelijk afhangt van de vraag of Hamas wordt verslagen, wat natuurlijk een van de belangrijkste oorlogsdoelen van Israël is.
Toekomst Gazanen afhankelijk van Hamas’ nederlaag.
Evaluatie: Correct.
Hamas, een terroristische organisatie, controleert Gaza en haar beleid heeft geleid tot herhaalde conflicten en een verslechterende humanitaire situatie. Hamas verkiest gewapende strijd boven het welzijn van de bevolking en gebruikt crises om haar eigen macht te legitimeren. Het verwijderen van Hamas is een voorwaarde voor Gazanen om een betere toekomst te bereiken, met kansen op vrede, economische ontwikkeling en normalisering.
Hamas verslaan is Israëls oorlogsdoel.
Evaluatie: Correct.
Israëlische militaire operaties in Gaza, zoals in 2008 en 2014, waren directe reacties op raketaanvallen en wapensmokkel door Hamas, met als doel de aanvallen te stoppen en Hamas’ militaire capaciteiten te verzwakken. Recente conflicten volgen een vergelijkbaar patroon, waarbij Israël reageert op raketaanvallen van Hamas en Palestijnse Islamitische Jihad vanuit Gaza.
Oké, maar u bent er vrij zeker van dat Israël zal slagen, dat Israël Iran en de Iraanse proxies zal verslaan. De vraag is dan: wat gebeurt er daarna? Hoe ziet vrede eruit voor Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza? Sorry dat ik er steeds op terugkom, maar ik wil gewoon een antwoord op die vraag.
NH. Ik zou het voorzichtig optimistisch noemen.
Wat betekent voorzichtig optimistisch?
NH. Voorzichtig optimistisch betekent dat ik niet zeg dat het gemakkelijk is om de Iraanse dreiging te verslaan, zeker niet nu de internationale gemeenschap zich beweegt in de richting van een beleid van verzoening en zelfgenoegzaamheid in de strijd tegen deze dreigingen.
Laten we afstappen van dat soort woorden. Laten we het gewoon hebben over de toekomst. U zegt dus dat er een positieve toekomst is, u bent optimistisch. Wat is dan de optimistische, positieve toekomst voor een Palestijnse moeder in Gaza op dit moment of op de Westelijke Jordaanoever? Wat is het beste dat er kan gebeuren?
NH. Het beste dat er kan gebeuren, is het einde van de indoctrinatie en het aanmoedigen van terreur.
Wat betreft de erkenning van Palestina en of zij recht hebben op een staat, een simpele ja-nee-vraag: gelooft u dat de Palestijnen recht hebben op een staat?
NH. Zelfbeschikking geeft iemand volgens het internationaal recht geen recht op een staat.
Zelfbeschikking fundeert geen recht op staat.
Evaluatie: Correct.
Het internationaal recht erkent het beginsel van zelfbeschikking van volkeren, wat betekent dat volkeren het recht hebben om vrijelijk hun politieke status te bepalen en hun economische, sociale en culturele ontwikkeling na te streven. Echter, dit recht vertaalt zich niet automatisch in een onvoorwaardelijk recht op het vormen van een onafhankelijke staat. Zelfbeschikking kan op verschillende manieren worden uitgeoefend, waaronder autonomie binnen een bestaande staat, associatie met een andere staat, of volledige onafhankelijkheid. De vorm die het aanneemt, hangt af van de specifieke omstandigheden en moet in overeenstemming zijn met andere principes van internationaal recht, zoals territoriale integriteit van bestaande staten.
Dat is nee?
NH. Dat is nee. Maar wilt u begrijpen waarom?
Ik zou graag van u willen weten of Natasha Hausdorff gelooft dat de Palestijnen recht hebben op een staat.
NH. Ik heb uitgelegd dat de Palestijnen al zelfbeschikking en autonomie hebben.
Niet zelfbeschikking.
NH. Het recht op een staat is niet in overeenstemming met het internationaal recht.
Dat is dus nee, dank u.
Beperkte Zelfbeschikking
Evaluatie: Gedeeltelijk onjuist.
Hoewel het recht op zelfbeschikking voor het Palestijnse volk in principe wordt erkend, zelfs in hypothetische verklaringen opgesteld door Israëlische deelnemers aan dialogen, wordt de praktische uitoefening ervan belemmerd. Het oorspronkelijke Palestijnse Nationale Handvest claimt soevereiniteit over heel Brits Palestina, wat onverenigbaar is met het bestaansrecht van Israël. De weigering van de Palestijnse Autoriteit om Israël als Joodse staat te erkennen, wordt ook gezien als een fundamentele belemmering voor een vreedzame oplossing en de volledige realisatie van zelfbeschikking naast Israël.
Gedeeltelijke Autonomie
Evaluatie: Gedeeltelijk juist, maar misleidend.
Israël heeft in het verleden plannen voor administratieve autonomie voorgesteld voor de Arabische inwoners van Judea, Samaria (Westelijke Jordaanoever) en de Gazastrook, zoals uiteengezet door premier Begin. Dit omvatte een gekozen administratieve raad met bevoegdheden over zaken als justitie, financiën, onderwijs en lokale politie, ter vervanging van het militaire bestuur. De Egyptisch-Israëlische Vredesovereenkomst voorzag ook in volledige autonomie als een tussenstap.
Echter, deze voorgestelde autonomie was administratief van aard en Israël maakte duidelijk dat dit niet mocht leiden tot een Palestijnse staat. Bovendien oefent de Palestijnse Autoriteit momenteel slechts beperkte administratieve autonomie uit in delen van de Westelijke Jordaanoever (Area A en B onder de Oslo-akkoorden), terwijl Gaza sinds 2007 onder de controle staat van de terroristische organisatie Hamas, die elke vorm van met Israël overeengekomen autonomie verwerpt. De huidige situatie is dus geen volledige of overeengekomen autonomie zoals ooit voorgesteld.
Als we het er in de eerste plaats over eens zijn dat een enkele strijder die ervan verdacht wordt een terroristische agent te zijn voor Hamas of Islamitische Jihad een legitiem doelwit is en een burger die dat niet is, geen legitiem doelwit is, dan kunnen we het daar waarschijnlijk wel over eens zijn, maar hoe zit het dan met de huizen van burgers? Zijn dat legitieme doelwitten? Terroristen, de huizen van strijders?
NH. Dat hangt uiteindelijk af van het doel waarvoor ze worden gebruikt en de definitie van een militair doelwit hangt uiteindelijk af van het gebruik ervan in de vijandelijkheden. Ik kan u vertellen dat ik in september als lid van een panel van militaire deskundigen in Gaza ben geweest. Ik heb gezien dat huizen van burgers waren voorzien van boobytraps. In Rafah leek het erop dat min of meer elke woning of elke tweede woning die we tegenkwamen, door Hamas was voorzien van boobytraps. Veel van de vernielingen die we zien aan de civiele infrastructuur zijn dan ook helaas het gevolg van het idee dat deze met boobytraps bezaaide huizen moeten worden ontwapend, meestal door ze te vernietigen.
“Dat hangt uiteindelijk af van het doel waarvoor ze worden gebruikt…”
Evaluatie: Correct.
Volgens het Internationaal Humanitair Recht (IHL) worden militaire doelwitten gedefinieerd als objecten die door hun aard, locatie, doel of gebruik een effectieve bijdrage leveren aan militaire actie, en waarvan de gehele of gedeeltelijke vernietiging, verovering of neutralisatie onder de omstandigheden van dat moment een duidelijk militair voordeel oplevert. Het gebruik van een object is dus een cruciaal criterium.
NH. De Britse regering en de Amerikaanse regering hebben consequent gezegd dat zij geen bezwaren hebben tegen de manier waarop Israël het internationaal humanitair recht naleeft, voor zover het gaat om het aanvallen van…
UK/US hebben geen bezwaar tegen Israëls naleving van het Internationaal Humanitair Recht.
Evaluatie: Onjuist.
Hoewel de VS en het VK belangrijke bondgenoten van Israël zijn en vaak Israëls recht op zelfverdediging ondersteunen, betekent dit niet dat zij nooit bezwaren of zorgen uiten over de naleving van het Internationaal Humanitair Recht (IHL). Hun posities zijn complexer.
Historisch gezien hebben Amerikaanse rapporten mensenrechtenschendingen door Israël erkend, zelfs terwijl de VS aanzienlijke militaire en economische steun bleef verlenen. Dit duidt op een erkenning van problemen, geen categorisch gebrek aan bezwaren. Officiële verklaringen van beide landen benadrukken vaak de noodzaak voor Israël om zich aan het IHL te houden, zelfs wanneer ze het recht op zelfverdediging steunen.
Oh nee, nee, nee, nee, nee, nee.
NH. Voor zover het gaat om het aanvallen van…
Nee, nee, nee, dat is een buitengewone beschuldiging.
NH. Mag ik mijn antwoord afmaken?
Let op wat u zegt.
NH. Neemt u mij niet kwalijk. Ik ben hier in goed vertrouwen gekomen om vragen te beantwoorden en vanaf het moment dat ik de zaal binnenkwam, word ik uitgejouwd en gesommeerd om te zwijgen.
Ik vind uw bewering dat het IDF de hoogste normen van het internationaal humanitair recht hanteert van alle legers in de geschiedenis, schandalig. Aangezien ik zelf in het Britse leger heb gediend, vind ik dat een bijzonder schokkende bewering.
Ik wil nogmaals vragen naar het internationaal humanitair recht en de levering van hulpgoederen. 91 % van de bevolking in Gaza lijdt onder voedselonzekerheid. Een derde van de ziekenhuizen is volledig buiten gebruik, terwijl de andere twee derde al door de gevechten is beschadigd. 92 % van de woningen is verwoest of beschadigd. Het is nu 50 dagen geleden dat er geen hulpgoederen meer zijn toegelaten in Gaza en Israëlische ministers hebben zelfs verklaard dat ze hulp blokkeren om druk uit te oefenen op Hamas. Naar mijn mening en die van bijna alle hulporganisaties ter wereld is dit een duidelijke schending van het internationaal humanitair recht. Ik vraag me af hoe Israël dit rechtvaardigt.
NH. Wat de hulpverlening betreft, zijn de statistieken hierover helaas consequent verkeerd voorgesteld. Veel van deze statistieken voorspellen hongersnood in Gaza en worden gebruikt om de valse beschuldigingen van uithongering als oorlogswapen te rechtvaardigen.
Statistieken verkeerd voorgesteld
Evaluatie: Gedeeltelijk juist.
Statistieken over hulp en de humanitaire situatie in Gaza worden vaak gepresenteerd zonder de cruciale context van de voortdurende vijandelijkheden en de controle die Hamas uitoefent. Hamas heeft er een strategisch belang bij om de situatie zo ernstig mogelijk voor te stellen om internationale druk op Israël te genereren en Israëls militaire operaties te belemmeren.
De complexiteit van hulpverlening, inclusief logistieke uitdagingen, veiligheidsrisico’s veroorzaakt door Hamas, en de bewezen afleiding van hulp door Hamas zelf, wordt vaak genegeerd in rapportages die zich uitsluitend richten op de hoeveelheid binnengekomen hulp versus de vermeende behoefte.
Valse beschuldigingen tegen Israël
Evaluatie: Correct.
De selectieve of misleidende presentatie van statistieken en hongersnoodvoorspellingen wordt inderdaad gebruikt als basis voor de ernstige beschuldiging dat Israël opzettelijk hongersnood als oorlogsmethode inzet. Dit narratief negeert Israëls gedocumenteerde inspanningen om de toegang van humanitaire hulp te faciliteren, ondanks de aanzienlijke veiligheidsuitdagingen en de noodzaak om te voorkomen dat hulpgoederen Hamas bereiken.
De beschuldiging van “uithongering als oorlogswapen” is een tactiek binnen ‘lawfare’, bedoeld om Israël internationaal te isoleren en haar legitieme recht op zelfverdediging tegen terroristische organisaties zoals Hamas te ondermijnen. Hoewel internationale organen wijzen op Israëls verplichtingen als bezettende macht in sommige interpretaties, faalt deze analyse vaak om de primaire verantwoordelijkheid van Hamas voor de situatie in Gaza te erkennen.
U weet hoe weinig tijd we hebben, ik zou het zeer op prijs stellen als u gewoon de vraag van Alex zou beantwoorden.
NH. Dit vereist helaas een volledig antwoord.
Nee, nee, beantwoord de vraag die u is gesteld, als u dat niet erg vindt, aangezien we al over tijd zijn. U bent specifiek gevraagd naar de hulp die op dit moment niet doorkomt en u hebt het over een andere periode, die op zich al omstreden is, en we hebben geen tijd om op die discussie in te gaan. De vraag die u is gesteld, was zeer nauwkeurig en zorgvuldig geformuleerd en ik zou het zeer op prijs stellen als u daarop zou antwoorden. We hebben nog een paar minuten, dus als u de vraag kunt beantwoorden.
NH. De vraag die mij werd gesteld, verwees naar berichten van internationale instanties die ten onrechte hongersnood en hongersdood in Gaza hebben voorspeld. Er is zoveel hulp naar de Gazastrook gestuurd dat zelfs internationale humanitaire organisaties het erover eens zijn dat er vele maanden lang voldoende hulp beschikbaar was in de Gazastrook, zodat het vervolgens tegenhouden van hulp deel uitmaakt van een poging om druk uit te oefenen op Hamas. Laat ik duidelijk zijn: Hamas heeft de hulp gestolen, op de zwarte markt verkocht en het geld gebruikt om zijn oorlogsmachine tegen Israël te financieren. Dat is de reden waarom de hulp is stopgezet, op basis van het argument dat de burgerbevolking voldoende heeft dankzij de stroom humanitaire hulp die Gaza tijdens het staakt-het-vuren heeft ontvangen. Ik hoop dat dit uw vraag beantwoordt.
Voldoende hulp voor vele maanden.
Evaluatie: Correct, maar enigszins misleidend.
Hoewel Israël aanzienlijke hoeveelheden hulp heeft gefaciliteerd en de toegang heeft verhoogd, wijzen rapporten, waaronder die van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, op “immense noden” die een voortdurende toename van de hulp vereisen. Waarschuwingen voor hongersnood door instanties zoals de IPC (Integrated Food Security Phase Classification) in maart tonen aan dat er geen sprake was van langdurige, gegarandeerde toereikendheid.
De focus op de verzonden hoeveelheid negeert de complexiteit van distributie binnen Gaza, die wordt bemoeilijkt door vijandelijkheden, logistieke uitdagingen en de gedocumenteerde diefstal en omleiding van hulp door Hamas. Dat laatste wordt overigens door NH erkend.
Internationale organisaties zijn het eens over voldoende hulp.
Evaluatie: Onjuist.
Internationale organisaties, waaronder de VN, hebben consequent gewezen op de enorme uitdagingen en tekorten. VN-functionarissen benadrukken dat landroutes vanuit Israël onvervangbaar zijn voor grootschalige hulpverlening en dat de toegang, ondanks verbeteringen, nog steeds ontoereikend is om aan de behoeften te voldoen. Organisaties zoals UNRWA hebben hun operaties zelfs tijdelijk moeten opschorten nadat Hamas hulpgoederen had geconfisqueerd, wat de zorgen over de veilige en effectieve levering van hulp aan de burgerbevolking onderstreept. Rapporten wijzen ook op de negatieve impact van Israëlische inspectieprocessen en militaire acties op de hulpverlening, hoewel Israël dit betwist en wijst op veiligheidskwesties en VN-distributieproblemen .
Dus uw standpunt is dat, ondanks de rapporten van de VN dat meer dan 90 % van de bevolking in Gaza vorige week te kampen had met voedselonzekerheid, het aanvaardbaar is om deze blokkade te handhaven omdat er in het verleden veel hulp is geleverd.
NH. De VN-rapporten, en daarom is het belangrijk dat ik hierop inga, zijn keer op keer onjuist bevonden.
Keer op keer onjuist bevonden
Evaluatie: Gedeeltelijk juist
Er is een gedocumenteerd patroon waarbij rapporten van bepaalde VN-organen, met name die met een politiek mandaat zoals de Mensenrechtenraad (UNHRC), een onevenredige en vaak bevooroordeelde focus op Israël leggen. Deze rapporten worden regelmatig bekritiseerd omdat ze vertrouwen op onbetrouwbare bronnen, de context van Israëls veiligheidsuitdagingen negeren, of de acties van terroristische groeperingen zoals Hamas bagatelliseren of verkeerd voorstellen.
Hoewel niet elk detail in elk VN-rapport per definitie onjuist is, bestaat er een aantoonbaar patroon van systematische vooroordelen, methodologische problemen en feitelijke onjuistheden in veel VN-rapporten die betrekking hebben op Israël. Het is daarom inderdaad van groot belang dat deze onjuistheden consequent worden geïdentificeerd en weerlegd om de verspreiding van misleidende informatie tegen te gaan en de context van het conflict accuraat weer te geven.
SAMENVATTING VAN DE KRITISCHE KANTTEKENINGEN
De uitspraak “of de internationale gemeenschap doorgaat met het beproefde mechanisme van het aanmoedigen van extremisme, helaas, onder Palestijnse terroristische groeperingen” legt de verantwoordelijkheid voor Palestijns extremisme te veel bij de internationale gemeenschap. Hoewel internationale acties of het gebrek daaraan onbedoelde gevolgen kunnen hebben, zijn de ideologie, doelstellingen en acties van de Palestijnse terroristische groeperingen zelf, evenals steun van regionale machten zoals Iran, de fundamentele drijfveren achter het extremisme.
De uitspraak “de toekomst van elke Palestijn in Gaza uiteindelijk afhangt van de vraag of Hamas wordt verslagen” is accuraat. De toekomstperspectieven voor Palestijnen in Gaza zijn intrinsiek verbonden met het einde van de heerschappij van Hamas, wier beleid en acties hebben geleid tot isolatie, conflict en lijden. Het verslaan van Hamas is inderdaad een primair oorlogsdoel van Israël, gericht op het waarborgen van de eigen veiligheid en het creëren van een mogelijkheid voor een andere toekomst in Gaza.
De uitspraak “zelfbeschikking geeft iemand volgens het internationaal recht geen recht op een staat” is correct. Hoewel het recht op zelfbeschikking een fundamenteel beginsel is in het internationaal recht, garandeert het niet automatisch het recht op het stichten van een onafhankelijke staat. De uitoefening van dit recht is onderworpen aan andere internationale rechtsnormen en kan verschillende vormen aannemen.
De uitspraak dat er vele maanden lang voldoende hulp beschikbaar was in Gaza en dat internationale organisaties het hierover eens zijn, is een onjuiste voorstelling van de situatie. Hoewel Israël de hulpstromen heeft verhoogd, erkennen rapporten en internationale organisaties de aanhoudende “immense noden”, distributieproblemen, en de negatieve impact van zowel de voortdurende vijandelijkheden als de obstructie en diefstal door Hamas.
De uitspraak “de definitie van een militair doelwit hangt uiteindelijk af van het gebruik ervan in de vijandelijkheden” is correct en weerspiegelt een kernprincipe van het Internationaal Humanitair Recht. Het gebruik van een object in vijandelijkheden is doorslaggevend voor de classificatie als militair doelwit. Dit is een essentieel juridisch kader voor Israël bij het uitvoeren van operaties tegen terroristische groeperingen die zich verschuilen binnen de burgerbevolking.
De uitspraak dat de Britse en Amerikaanse regeringen consequent hebben gezegd geen bezwaren te hebben tegen Israëls naleving van het Internationaal Humanitair Recht is een onjuiste simplificatie. Hoewel beide landen sterke bondgenoten zijn die Israëls recht op zelfverdediging ondersteunen, omvat hun beleid ook het erkennen van de toepasselijkheid van IHL en het periodiek uiten van zorgen over specifieke acties of de humanitaire impact, zelfs terwijl de algehele strategische steun gehandhaafd blijft.
De uitspraak dat Palestijnen al zelfbeschikking en autonomie hebben, is een onjuiste voorstelling van zaken. Hoewel het recht op zelfbeschikking in principe wordt erkend (maar betwist in zijn Palestijnse interpretatie) en er vormen van beperkte administratieve autonomie bestaan (in delen van de Westoever onder de PA), is er geen sprake van volledige zelfbeschikking in de zin van een staat, noch van de uitgebreide autonomie zoals die in eerdere vredesplannen werd overwogen. De situatie in Gaza onder Hamas staat volledig los van enige vorm van overeengekomen autonomie.
De uitspraak “wat de hulpverlening betreft, zijn de statistieken hierover helaas consequent verkeerd voorgesteld” belicht een reëel probleem: De statistieken over de humanitaire situatie in Gaza worden vaak zonder de nodige context gepresenteerd en selectief gebruikt. Dit voedt een narratief dat Israël valselijk beschuldigt van het inzetten van uithongering als oorlogswapen, terwijl de complexe realiteit ter plaatse, inclusief de rol van Hamas, wordt genegeerd.
Dank voor de zorgvuldige en goed gefundeerde informatie. Ik hoop dat velen dit zullen lezen.