“Ik vind een opvallende bevestiging hiervan in het leven van Jezus Christus zelf.
Twintig jaar geleden, toen er een debat was over geweldloosheid, was ik de eerste om te benadrukken dat het optreden van Jezus in zijn leven op aarde niet gekenmerkt werd door geweldloosheid. We weten allemaal hoe zijn verontwaardiging overkookte tegen de kooplieden in de tempel. Uit dit voorval leidden sommige theologen af dat hij geen revolutionair geweld afkeurde, zodat ze bereid waren om de actie van de armen te richten tegen de rijke kooplieden. We zijn ook allemaal op de hoogte van de gewelddadige aanklachten van Jezus tegen de schriftgeleerden en hypocriete Farizeeën, tegen de rijken, tegen Chorazin en Bethsaida, enz.
Wat het leven van Jezus voortdurend kenmerkte was niet geweldloosheid, maar in elke situatie de keuze om geen macht te gebruiken. Dit is totaal anders. Geen macht gebruiken is geen zwakte. Zwakte betekent onvermogen om te doen wat ik zou willen of moeten doen. Geen macht gebruiken is een keuze. Ik kan het wel, maar ik wil het niet. Het is verzaking. Dit algemene en specifieke besluit om geen macht te gebruiken sluit incidentele gewelddaden niet uit. Maar dit geweld is een uitdrukking van een brutaal conflict, terwijl het niet-gebruiken van macht een permanente oriëntatie is in elke keuze en omstandigheid. Macht is er, maar men weigert het te gebruiken. Dit is het voorbeeld van Jezus. De overweging dat de almachtige God, door onder ons te komen, besluit om geen macht te gebruiken, is een van de meest revolutionaire die je je kunt voorstellen. We zien het nog niet op het moment van Jezus’ geboorte, want dan is het kind dat God heeft uitgekozen om de Messias te zijn zwak.”
Jacques Ellul