Fragment van een vraaggesprek met Rabbijn Tovia Singer.
Het Messiaanse Jodendom is volgens Singer sinds de jaren 70 van de vorige eeuw een nieuwe techniek van het evangelisch Christendom om Joden tot Christenen te maken. De motivatie ligt in de gedachte dat de Messias Jezus zal terugkeren als het Joodse volk zich tot het Christendom heeft bekeerd.
Zie ook deze video van Manis Friedmann over de vraag waarom Joden het Christendom niet aannemen. De liefde van God n het Christendom werkt op deze manier: “I love you. You don’t love me? Then go to hell.”
Als je de redevoering van de jood Stephanus leest, dan zie dat het schisma ontstaat binnen het jodendom. Het is een joodse kwestie. Christenen staan aan achter Stephanus, Petrus, Paulus etcetera.
Er is zeker ook verschil van mening, partijvorming zelfs binnen het Jodendom. Maar het woord “schisma” gebruiken we toch eerder voor een totale breuk tussen gemeenschappen en fundamentele overtuigingen. Stephanus representeert het Hellenistische Jodendom, dat een bepaalde kleur meegeeft aan zijn “messiaanse” overtuigingen. Dat Hellenistische is inderdaad een binnen-joods onderscheid. Maar zijn “messiaanse” Hellenistische overtuiging zal uiteindelijk leiden tot het schisma tussen kerk en synagoge. Nota bene: in de tijd van Stephanus werd het woord Christenen nog niet gebruikt.
We zullen iemand toch moeten beoordelen op wat hij zegt, lijkt me. Voor zover ik het kan beoordelen met mijn beperkte kennis zit er in wat de apostelen en ook Stephanus en Jezus zelf verkondigen geen woord Grieks denken. Het evangelie was voor de Grieken een dwaasheid.
Dat zal je nog verbazen! Het Hellenistische jodendom heeft veel overgenomen van het Griekse denken. Dat het evangelie een dwaasheid was voor de Grieken heeft de vroege kerk niet belet om Griekse gedachten te integreren in de theologie. Eerst was dat duidelijk herkenbaar als ketterij zoals de Gnostiek waar Johannes al mee te maken kreeg. Later ging dat subtieler. Bij voorbeeld: is het Woord in Joh 1 nu Joods te begrijpen als Torah? Of Grieks als de goddelijke macht van de wijsheid?